Arbeidsloon (Nederland): verschil tussen versies

Loon is een noodzakelijke voorwaarde voor het bestaan voorvan een [[arbeidsovereenkomst (Nederland)|arbeidsovereenkomst]]. Het is dan een [[arbeidsvoorwaarde]].

Volgens het [[Burgerlijk Wetboek (Nederland)|Burgerlijk Wetboek]] is loon de tegenprestatie waarop de werknemer recht heeft voor arbeid die de [[werknemer]] ten behoeve van zijn [[werkgever]] verricht (artikel 7:610 [[Burgerlijk Wetboek (Nederland)|BW]]). Als loon in [[geld]] betaald wordt, wordt het vaak ''salaris'' genoemd (maar ook bijvoorbeeld een jubileumuitkering is een geldelijke vorm van loon). Loon behoeft echter niet alleen in de vorm van geld verstrekt te worden. Ook de verstrekking van kost en inwoning, onderricht en de verstrekking van woonruimte kunnen loon zijn. In artikel 7:617 van het Burgerlijk Wetboek is geregeld wat loon kan zijn. Naast loon in geld is dit:

[[Werkgever]] en [[werknemer]] zijn in beginsel vrij om de hoogte van het loon te bepalen. Een beperking van deze vrijheid wordt gevormd door de [[Wet minimumloon en minimumvakantiebijslag]]. Deze wet bepaalt dat er een minimum geldt voor het loon. Ook kan deze vrijheid beperkt worden door een [[Collectieve arbeidsovereenkomst|CAO]]. In CAO's worden vaak afspraken gemaakt over de hoogte van het loon. Soms wordt in de CAO zelf de hoogte van het loon exact vastgesteld, soms is een minimumregeling neergelegd in de CAO. De werkgever kan dan naar boven afwijken. Voor loon dat niet in geld verstrekt wordt, verwijzen CAO's vaak naar lagere "regelgeving". Veelal wordt bepaald dat de werkgever hierover met zijn [[Ondernemingsraad]] afspraken moet maken.

De werknemer heeft recht op loon zoals dat in zijn [[arbeidsovereenkomst (Nederland)|arbeidsovereenkomst]] (of eventueel de toepasselijke CAO) vastgelegd is. Zoals gezegd is loon de tegenprestatie voor de door de werknemer verrichte arbeid. Dit betekent dat in beginsel geen loon verschuldigd is wanneer de werknemer de arbeid niet verricht. Dit is met name van toepassing wanneer het gaat om loon in geld. Loon dat bestaat in het gebruik van een (dienst)woning of auto zal veelal ook verschuldigd zijn als de werknemer niet werkt.

Het begrip loon is in Nederland met name in twee [[belasting (fiscaal)|fiscale]] wetten van belang, te weten de [[Wet op de loonbelasting 1964]] en de [[Wet inkomstenbelasting 2001]]. Het fiscale loonbegrip is niet gelijk aan het hierboven beschreven [[civielrecht]]elijke loonbegrip. Uitgangspunt voor het fiscale loonbegrip is wel het civielrechtelijke loonbegrip, maar hierop worden vervolgens vele uitzonderingen gemaakt. Voordelen die de [[werkgever]] een [[werknemer]] verstrekt en die bijvoorbeeld civielrechtelijk geen loon (mogen) zijn, zijn in fiscale zin in beginsel loon en daarmee in beginsel belast. Voor een uitgebreidere behandeling van het Nederlandse fiscale loonbegrip zie: [[Wet op de loonbelasting 1964]].