Postlexicale regel: verschil tussen versies

#Een postlexicale regel kan nieuwe [[allofoon|allofonen]] creëren, die niet voorkomen in de [[onderliggende vorm| onderliggende vormen]] van een taal. Een voorbeeld in het [[Engels]] is de [[aspiratie (taalkunde)|aspiratie]] van de beginklanken in bijvoorbeeld de woorden ''pen'' en ''ten''. Deze klanken komen in het Engels niet voor als aparte fonemen.

#Hij is niet makkelijk toegankelijk voor [[native speaker|native speakers]]. De meeste moedertaalsprekers van het Engels zullen slechts met moeite het verschil horen tussen de uitspraak van de [[stemloos|stemloze]] [[dentaal]] in ''stop'' en die in ''top'', aangezien het hier voor hun gevoel om één en hetzelfde foneem gaat. (Daarentegen zal iemand die een heel andere taal dan het Engels als [[moedertaal]] heeft, bijvoorbeeld het [[Thai]], dit subtiele verschil juist wèl horen, aangezien ''t'' en ''tʰ'' voor hem twee aparte fonemen zijn).

#Een postlexicale regel geldt altijd pas ná een [[lexicale regel]]. Een regel die volgt op een postlexicale regel kan dus zelf alleen maar postlexicaal zijn.