Nulmorfeem: verschil tussen versies

De betekenisvolle afwezigheid van een teken heet bij [[Ferdinand de Saussure|Saussure]] ''signe zéro''.

 

 

Een nulmorfeem dat een zelfstandige rol speelt in de [[zinsbouw|syntaxis]] van een taal wordt een [[leeg (taalkunde)|lege categorie]] genoemd.

 

Het '''nulmorfeem''' komt het eerst voor in het grammaticale werk van de Indiër [[Pāṇini]] (verm. 4e eeuw voor het begin van de jaartelling). Pāṇini stelt voor zelfstandige naamwoorden in het [[Sanskriet]] een regelmatige structuur voor die bestaat uit een wortel, een [[stam (plant)|stamvormend]] [[affix|suffix]], en een uitgang; is het suffix niet waarneembaar, dan spreekt hij van een nul-suffix (de term [[morfeem]] dateert eerst uit de 20e eeuw). Dit nulsuffix speelt ook een belangrijke rol in de vergelijkende Indo-Europese taalwetenschap van de 19e en begin 20e eeuw. Van daaruit deed het nulmorfeem zijn intrede in het

 

==Motivatie==

 

Met behulp van het nulmorfeem kan deze vraag eenvoudig beantwoord worden. De klankvorm ''loop'' correspondeert met twee verschillende morfologische elementen: enerzijds de [[stam (taalkunde)|stam]] LOOP die de basis vormt voor alle persoonsvormen, maar zelf nooit persoonsvorm is, en anderzijds de persoonsvorm ''loop-Ø'' die bestaat uit LOOP en een nulmorfeem met het kenmerk 1ste persoon enkelvoud (net zoals ''loop-t'' bestaat uit LOOP en een morfeem ''-t'' met het kenmerk 2e/3e persoon enkelvoud).

 

[[Categorie:grammatica]]