Frederik Willem IV van Pruisen: verschil tussen versies

Nadat hij in 1813 en 1814 de meeste belangrijke veldslagen van de [[Bevrijdingsoorlogen]] had meegemaakt benoemde zijn vader hem tot militair gouverneur en stadhouder van de provincie [[Pommeren (provincie)|Pommeren]]. Hij was de enige die af en toe zijn eigenzinnige tante [[Elisabeth Christine Ulrike van Brunswijk-Wolfenbüttel|Elisabeth van Brunswijk-Wolfenbüttel]], na enkele jaren huwelijk met prins [[Frederik Willem II van Pruisen]] en diverse schandalen, en verbannen naar [[Szczecin|Stettin]], zou opzoeken. Al in 1815 gebruikte hij zijn invloed om de beloofde grondwet van 1815 in te perken. Zijn afkeer van het opkomende [[liberalisme]] kwam niet voort uit heerszucht, maar uit zijn romantische concept van "natuurlijke" heerschappij door het vorstenhuis bij de gratie Gods waarin voor invloed van het volk geen plaats was. Door deze instelling betwistte hij ook de traditionele dominantie van [[Keizerrijk Oostenrijk|Oostenrijk]] over de Duitse landen niet.

Frederik Willem IV besteeg na de dood van zijn vader in 1840 de Pruisische troon. Zijn beleid was aanvankelijk liberaal - zo beëindigde hij de [[Besluiten van Karlsbad|demagogenvervolgingen]] en versoepelde hij de censuur -, maar hij stelde de door de liberalen op hem gevestigde hoop snel teleur. In 1847 gaf hij weliswaar toe aan de eis naar volksvertegenwoordiging, maar slechts door instelling van de [[Verenigde Landdag]]. Deze had echter slechts zeer beperkte bevoegdheden en de koning had in zijn openingsrede expliciet gesteld dat hij de invoering van een constitutioneel systeem niet zou dulden.