Modaliteit (muziek): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 1:
Onder '''modaliteit''' wordt het gebruik van modi verstaan . ([[Latijn]]: ''modus'' = wijze, de wijze waarop de diatonische hele en halve tonen worden geordend t.o.v. de finalis en elkaar). Het woord modi wordt vaak gebruikt als men verwijst naar de kerkmodi, de gebruikelijke toonladders van het gregoriaans tot aan de barokperiode.
Onder '''modaliteit''' resulteert ook de muziek of de muziekpassage die getuigt van modaal-functionele harmonie en/of melodie.
Modaal-functionele harmonie en/of melodie maakt veelal gebruik van de kerkmodi.
Bij modaal-functionele harmonie spreekt men van 'verlinksen' omdat de subdominant zich in de kwintencirkel links van de tonica bevindt en de relatie S-T (hoofdfuncties subdominant-tonica) primeert. In die zin spreken we ook van tussensubdominanten, zie bijvoorbeeld sommige muziek van J. Brahms. <ref>Principes van de westerse tonaal-functionele harmonie'' van L. Verbeke, ISBN 9789074253062</ref>
[[Kerktoonladders]] zijn heptatonische toonreeksen, wat wil zeggen dat ze uit zeven tonen bestaan.
Regel 66 ⟶ 69:
[[uk:Лад (музика)]]
[[zh:中古调式]]
==Referenties==
{{references}}
| |||