Toen [[Mozes]] op de berg [[Sinaï]] vertoefde om de [[Tien Geboden|Tafelen der Wet]] van de Heer te ontvangen, verenigde het volk zich om [[Aäron]]. Deze verzamelde sieraden van de vrouwen en liet daaruit een gouden kalf vervaardigen. De volgende dag bracht het volk offers, vierde feest en danste om het gouden beeld.
=Archeologen ontdekten dat in het vroege Midden-Oosten de godheid dikwijls een voetbank had in de vorm van een gouden kalf. Net zoals een koning een kroon draagt.
Toen Mozes lang wegbleef op de berg voelde het volk zich zeer verlaten en de mensen maakten samen een gouden kalf om God naar zich toe te trekken. Dat viel evenwel niet in goede aarde, zoals het Bijbelse verhaal vertelt. God wil zich kennelijk niet voor ons karretje laten spannen. Dit lijkt echter nog steeds geprobeerd te worden. Wat is er begeerlijker dan God op een bepaalde plek te krijgen om te doen wat jij wilt?
Actueel in dit opzicht zijn interpretaties die fundamentalisten er op nahouden. Maar ook bijvoorbeeld het CDA doet aan dergelijk streven mee en hanteert een religieus kleed om de zin door te drijven van een categorie behorend tot de bovenlaag die uit is op macht en geld. Daartoe ondermeer deelname aan beraad en besluit middels referenda verwerpend, hoewel een ander bijbels verhaal, dat van Adam en Eva juist benadrukte dat dit ieder mens toekomt.
Het opschrift "Gott mit uns" op helmen is enigszins vergelijkbaar met de bedoeling die achter het idee van een gouden kalf schuilt.
