Carbonisatie: verschil tussen versies

'''Carbonisatie''' is de omzetting van [[organisch materiaal]] naar pure [[koolstof]], meestal in de vorm van het [[mineraal]] [[grafiet]] of een [[residu (scheikunde)|residu]] dat koolstof bevat. Carbonisatie is een voorbeeld van [[pyrolyse]], een [[reactie (scheikunde)|reactie]] onder hoge [[temperatuur]]. In de [[organische chemie]] wordt carbonisatie gebruikt bij de productie van [[lichtgas]] en [[steenkoolteer]] uit ruwe [[steenkool]]. In de natuur komt carbonisatie voor bij de omzetting van resten van [[planten]] naar [[fossiele brandstof]]fen.

 

Organische verbindingen bestaan uit koolstofketens, die behalve uit koolstof ook [[waterstof]], [[zuurstof]] en soms andere lichte [[element]]en bevatten. Tijdens carbonisatie worden de koolstofketens omgezet naar koolstof, terwijl de lichte elementen [[vluchtig]]e stoffen vormen die normaal gesproken ontsnappen.

 

In principe is carbonisatie een [[exotherm]]e reactie, een reactie die zichzelf in stand houdt door het vrijkomen van [[warmte]]. In het geval van [[glucose]] is de vrijkomende [[energie]] ongeveer 237 [[calorie]]ën per [[gram]]. Vanwege het exotherme karakter is carbonisatie wel voorgesteld als alternatieve [[energiebron]], omdat er geen [[kooldioxide]] bij ontstaat.

 

In de [[aardkorst]] is carbonisatie de laatste stap in de [[diagenese]] van organisch materiaal. Daarnaast is het een manier van [[fossilisatie]], met name [[fossiel]]en van [[planten]] kunnen op deze manier ontstaan. Dergelijke fossielen zijn afgeplat en zwart van kleur.

 

 

[[Categorie:Chemische reactie]]