Lal Bahadur Shastri: verschil tussen versies

'''Lal Bahadur Shastri''' ([[Devanagari]]: लालबहादुर शास्त्री Lālbahādur Śāstrī) ([[Moghalsarai]], [[2 oktober]] [[1904]] - [[Tasjkent]], [[11 januari]] [[1966]]) was een belangrijke deelnemer in de strijd voor de onafhankelijkheid van [[India]] en de tweede [[premier]] sinds de onafhankelijkheid.

 

Na de onafhankelijkheid werd hij Minister van [[Politie]]zaken en vanaf 1951 secretaris-generaal van de [[Lok Sabha]], om vervolgens opnieuw minister te worden, dit maal voor [[Spoorweg]]zaken. Na de verkiezingen kwam hij terug als Minister voor Verkeer en werd in 1961 Minister van Binnenlandse zaken. Op 22 januari 1964 trad hij als [[minister zonder portefeuille]] opnieuw toe tot het kabinet. Op 2 februari werden zijn bevoegdheden neergelegd in een decreet van president [[Sarvepalli Radhakrishnan]]: hij nam alle bevoegdheden op zich van het [[Ministerie van Buitenlandse Zaken]], het [[Atoom]]­ministerie en het Regeringssecretariaat, bevoegdheden die eerst premier [[Jawaharlal Nehru]] hadden toebehoord.

 

Met het overlijden van premier Jawaharlal Nehru tijdens zijn ambtstermijn op [[27 mei]] [[1964]] ontstond er een [[machtsvacuüm]]. Op 27 mei werd voorlopig [[Gulzarilal Nanda]] voorgesteld als premier van India. De leidende personen van de [[Congrespartij]] vonden echter te weinig steun, zodat Shastri als compromiskandidaat met minder aanzien op [[9 juni]] [[1964]] gekozen werd tot premier.