Labadisten: verschil tussen versies

De '''Labadisten''' vormden in de 17e eeuw een [[piëtisme (kerkgeschiedenis)|piëtistische]] godsdienstige [[sekte]]. [[Jean de Labadie]] was hun inspirator. Hij was een ex-[[jezuïet]], een scherpzinnig man die [[radicalisme|radicale]] ideeën had, en de onderlinge twisten tussen [[protestantisme|protestanten]] en [[katholicisme|katholieken]] maar meer nog die tussen protestanten onderling verfoeide. In 1650 bekeerde hij zich tot het protestantse geloof. Zelfs op het hoogtepunt had de stroming minder dan 400 aanhangers. Onder de Labadisten was een aantal zeer getalenteerde mensen, zoals [[Anna Maria van Schurman]]. De Engelse filosoof [[John Locke]] bezocht de groep in [[Wieuwerd]] op 22 augustus 1684.

De Labadisten hebben enige tijd door Nederland getrokken op zoek naar een vaste verblijfplaats. Zo streken zij ook neer op het landgoed Walthastate in [[Wieuwerd]], ([[Friesland]]). In de kelder van de kerk van [[Wieuwerd]] zijn enkele mummies bewaard gebleven. Mogelijk zijn daar ook Labadisten bij. De labadisten zochten eerder naar de innerlijke aanwezigheid van God in de mens en legden minder nadruk op de heilige schrift. Ze leefden allemaal bij elkaar in een gemeenschap en als ze daarvan lid werden, deden ze afstand van al hun bezittingen ten gunste van de groep, zoals in het vroege christendom ook gebeurde. Ze beschouwden de kerk als een groep gelovigen die vrij van zonde waren herboren. Ze vierden zelden het avondmaal, keurden de kinderdoop af, en hadden geen strenge regels over het in acht nemen van de [[zondagsrust]]. Een huwelijk met een niet-herborene werd niet als bindend beschouwd.