Keizersgrachtkerk: verschil tussen versies

De opdracht voor de bouw van de Keizersgrachtkerk (ook ''Dolerende Kerk'' geheten) werd geven door de [[Doleantie|dolerende]] Nederduitsche Gereformeerde Gemeente onder leiding van [[Abraham Kuyper]], in die tijd [[hoogleraar]] aan de [[Vrije Universiteit Amsterdam|Vrije Universiteit]] in Amsterdam,. Deze gemeente was ontstaan na de de splitsing in de [[Nederlands Hervormde Kerk]] in [[1886]], de zogenaamde Doleantie. De kerkeraad van de dolerenden kocht daartoe in 1887 een dubbel herenhuis met het daarachter gelegen koetshuis aan de [[Kerkstraat (Amsterdam)|Kerkstraat]]. Eigenlijk wilde de kerkeraad een kerk bouwen aan de Kerkstraat, maar het gemeentebestuur maakte dat onmogelijk. Er bestond namelijk een keur uit 1663 die voorschreef dat de binnenterreinen niet bebouwd mochten worden om te dienen als grachtentuin. DaardoorDaarom werden de plannen veranderd en werd het dubbele herenhuis aan de gracht afgebroken om plaats te maken voor de kerk. De kerk werd voltooid in 1888. Het ontwerp van de architecten G.B. Salm en A. Salm (beiden niet-gereformeerd) is in een [[neo-gotiek|neo-gotische]] stijl die tamelijk zeldzaam is. De gevel is erg opvallend tussen de grachtenpanden aan de Keizersgracht.

Het interieur lijkt op een galerijkerk uit de [[17de eeuw]]: waardoor er plaats is voor veel mensen op een kleine oppervlakte,. waarvoorHiervoor is gebruik gemaakt van op ijzeren zuiltjes geplaatste galerijen. De kerk telde oorspronkelijk maar liefst 1600 zitplaatsen. Het gebouw is gerestaureerd in 1958. Inen in 2006 is het interieur opnieuw gerestaureerd. Het gebouw behoort tot de 200 nieuwe [[rijksmonument]]en.

In de jaren 1960 en 1970 vond er een grote omwenteling plaats, waarmee de gemeente haar [[orthodox-gereformeerd|orthodox-gereformeerde]] karakter verloor. De Keizersgrachtkerkgemeente noemt zichzelf tegenwoordig een open-, [[Oecumene|oecumenische]] gemeenschap. Wekelijks is er op zondag een viering met een laagdrempelige liturgie en veel aandacht voor kinderen.