Gregory S. Paul: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k robot Erbij: ko:그레고리 S. 폴 |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 1:
'''Gregory S. Paul''',
==
Gregory was de zoon van een ondernemersechtpaar uit het noorden van [[Virginia]]. Al vroeg had hij een interesse in dinosauriërs en drukte die uit in tekeningen. Vanaf zijn negende kreeg hij privélessen in tekenen. Als tiener maakte het werk van illustrator [[Bill Berry]], de eerste die dinosauriërs een horizontale houding gaf, grote indruk op hem. In 1972 verkocht hij zijn eerste tekening, voor de omslag van [[The Washington Post]], zij het niet van een dinosauriër maar een olifant. Paul werkte eerst meestal in [[potlood|grafietpotlood]].
Paul begon zijn carrière als medewerker van [[Robert Bakker]], de paleontoloog die in de [[1960-1969|jaren zeventig]] de theorie dat de dinosauriërs [[endotherm]] waren bekendheid gaf. Bakker was zelf een niet onverdienstelijk tekenaar maar hij besefte dat hij iemand van groter talent nodig had om zijn ideeën visueel uit te dragen. Die persoon vond hij in de jeugdige biologiestudent Paul die ook nog eens een vurig aanhanger van de nieuwe leer was. Paul kwam al snel tot de conclusie dat alle illustraties tot dan toe gemaakt "niet in woorden uit te drukken zo slecht" waren. Gedreven begon hij aan een project om van alle bekende vondsten voor het eerst gestandaardiseerd de skeletdelen in tekeningen af te beelden die de naar de meest recente inzichten correcte lichaamshouding weergaven. Daarna maakte hij reconstructies van het spierstelsel. Deze methode leverde genoeg gegevens op om voor het eerst ook realistische afbeeldingen van de levende dieren te maken. Hierbij koos hij voor de snelle methode van de zwart-wit-illustratie in inkt of Siberisch krijt.▼
==Invloed van Robert Bakker==
In 1973 ging Paul geologie en biologie studeren aan het [[Northern Virginia Community College]]. In deze tijd werd hij zich bewust dat er een "dinosauriërrenaissance" gaande was, in gang gezet door paleontoloog [[Robert Bakker]], die in de [[jaren zeventig]] de theorie dat de dinosauriërs [[endotherm]] waren bekendheid gaf. Rond 1975 liet Paul deze denkbeelden in zijn illustraties doorwerken door bevederde dinosauriërs af te beelden. Daarbij gebruikte hij nu ook [[kleurpotlood]]. Tegelijkertijd deed hij vrijwilligerswerk aan het [[Smithsonian Institute]]. In 1976 kwam hij via het Smithsonian in contact met Bakker persoonlijk.
Paul publiceerde zijn eerste tekening in 1977 en al snel liet hij een vloed aan afbeeldingen op de paleontologische wereld los. Het succes was enorm. Zijn gedegen anatomische kennis stelde hem in staat om de vage opgeblazen gedrochten die zolang de pagina's onveilig hadden gemaakt, te vervangen door illustraties die de werkelijke eigenheid van iedere soort tot uitdrukking brachten. Andere kunstenaars begonnen al snel Paul's werk te imiteren: soms zelfs zijn stijl maar vrijwel altijd de weergave van zijn anatomische inzichten. Omdat zijzelf geen wetenschapper waren en Paul wel zagen ze zijn tekeningen als de te volgen wetenschappelijke norm, iets wat nog versterkt werd door zijn gewoonte om ze steeds aan te passen aan nieuwe vondsten en inzichten. Die inzichten waren vooral ook die van Bakker: [[Theropoda]] waren snelle actieve jagers met een horizontale houding; kleine soorten dinosauriërs waren bevederd; [[Ceratopia]] hadden rechte voorpoten en konden galopperen; ook de grootste [[Sauropoda]] waren nog warmbloedig en levendig.▼
▲
Paul begon nu illustraties voor een boekproject van Bakker te maken — welk boek overigens niet gepubliceerd zou worden maar wel Pauls beroemde ''Brachiosaur herd'' opleverde — en ging in 1980 aan de [[Johns Hopkins University]] studeren waar Bakker professor was. Samen met Bakker deed hij vanaf 1979 mee aan opgravingen, onder andere in [[Wyoming]].
==De ''New Look''==
▲Paul publiceerde zijn eerste
De meerderheid van de toenmalige paleontologische wereld kon die inzichten hoogstens zeer ten dele delen, maar men bezag Paul met een zekere sympathie omdat hij zulke mooie dingen maakte. Dat veranderde enigszins toen bleek dat de kunstenaar zich ook als paleontoloog wilde betonen. Zolang dat op de academische manier ging door het publiceren van artikelen over allerlei détails gaf dat nog geen problemen. In 1987 echter schreef Paul een hoofdstuk voor ''Dinosaurs, Past & Present'' dat weliswaar de uiterlijke vorm had van een aantal richtlijnen voor het illustreren van dinosauriërs, maar in feite een met grote stelligheid uitgesproken analyse van de anatomie van de hele groep behelsde. Leidde dit al tot opgetrokken wenkbrauwen: het jaar daarop publiceerde Paul een heel boek over de Theropoda: ''Predatory Dinosaurs of the World''. [[Bibliofilie|Bibliofiel]] was dit werk een doorslaand succes. Iedereen was erover eens dat er nog nooit zo'n prachtig boek over het onderwerp was geschreven (al was het alleen maar omdat dit de eerste keer was) en vooral geïllustreerd. Maar als wetenschappelijk werk werd het boek in de recensenties neergesabeld. De storm aan negatieve kritiek had verschillende oorzaken. Het geschrift waagde het zowel wetenschappelijk als populair-wetenschappelijk te zijn. Paul had zelfs een aantal nieuwe soorten benoemd, samen met vele andere taxa. Het vervreemdde zijn moderne vrienden door de methode van de [[kladistiek]] te verwerpen. De conservatieven bracht het tot hoongelach door iedere kleine soort met veren uit te dossen en zelfs expliciet te beweren dat een belangrijk deel van de dinosauriërs uit loopvogels bestond! Het boek was ook een commerciële flop en van het oorspronkelijke plan om ook van de andere dinosauriërgroepen een overeenkomstig deel te laten verschijnen kwam niets terecht.
| |||