Lodewijk Frans I van Bourbon-Conti: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k robot Anders: de:Louis François I. de Bourbon, prince de Conti |
k Botgeholpen oplossing voor doorverwijzing: Zevenjarige Oorlog - Verwijzing(en) gewijzigd naar Zevenjarige Oorlog (18e eeuw) |
||
Regel 20:
In [[1745]] werd hij naar de Duitse landen gestuurd om daar de Oostenrijkers te controleren. In [[1746]] werd hij naar de Nederlanden gestuurd; daar raakte hij verstrikt in enkele conflicten met maarschalk [[Maurits van Saksen (1696-1750)|Maurits van Saksen]]. Dit leidde tot zijn ontslag in [[1747]]. In datzelfde jaar bood een delegatie van [[Polen|Poolse]] edelen hem de kroon van Polen aan. Dit omdat werd verwacht dat koning [[August III van Polen|Augustus III]] niet lang meer zou leven. Conti was in staat om de Poolse kroon te winnen, vooral omdat hij de persoonlijke steun had van koning Lodewijk XV van Frankrijk voor zijn kandidatuur. De ministers van de koning wilden echter het regerende huis van Saksen op de troon in Polen. Dit kwam onder andere ook omdat de schoondochter van Lodewijk XV, [[Maria Josepha van Saksen (1731-1767)|Maria Josepha van Saksen]] was, dochter van de zieke koning Augustus. Als gevolg van dit conflict begon Lodewijk XV geheim overleg met zijn ambassadeurs bij bepaalde invloedrijke buitenlandse hoven. Zij stonden lijnrecht tegenover de officiële bevelen. Het systeem staat ook wel beter bekend als het Secret du Roi.
Hoewel Lodewijk Frans de Poolse troon niet kon bemachtigen, kon hij nog steeds rekenen op het vertrouwen van de koning tot [[1755]], toen zijn invloed werd vernietigd door de intriges van de maîtresse van koning Lodewijk, [[Madame de Pompadour]]. Zijn relatie met koning Lodewijk verslechterde erg. Toen de [[Zevenjarige Oorlog (18e eeuw)|Zevenjarige Oorlog]] uitbrak in [[1756]], werd Lodewijk Frans het bevel geweigerd over het leger van de Rijn. Boos begon hij zich tegen de koninklijke regering te verzetten. Dit leidde tot de bijnaam "mijn neef, de advocaat", die koning Lodewijk hem gaf.
In [[1771]] nam Conti de leiding in zijn verzet tegen kanselier Maupeou. Hij steunde de parlementen tegen de regering en was vooral vijandig tegenover [[Anne Robert Jacques Turgot]]. Als gevolg van de intensiteit van zijn gevoelens tegen de regering, werd hij verdacht van medeplichtigheid aan een opstand die plaatsvond in [[Dijon]] in [[1775]].
| |||