Voorwaardelijk opzet: verschil tussen versies

De doctrine van het voorwaardelijk opzet is ontwikkeld naar aanleiding van een aantal strafbare feiten die zeer ernstig waren, maar waarbij men niet aan het in de wet vereiste opzet toekwam. Slechts vervolging op grond van een minder zwaar [[schuld (strafrecht)|schulddelict]] kon dan worden ingezet, wat vaak tot maatschappelijke ontevredenheid leidde. Het betrof hier vaak zaken waarin men persoon A wilde doden maar per ongeluk B doodde, of een zeer ernstige verkeersongevallen ten gevolge van uiterst roekeloos rijden. In het eerste geval kon men geen opzet op de dood van B bewijzen, in het tweede kon men ook geen opzet op de dood van de verkeersslachtoffers bewijzen. De [[Hoge Raad der Nederlanden|Hoge Raad]] accepteerde de doctrine voor het eerst in een zaak (het arrest “Hoornse taart”) waarin iemand per ongeluk de vrouw van zijn beoogde slachtoffer vergiftigde door een taart met rattengif naar hun adres te sturen. De dader had de aanmerkelijke kans dat ook de vrouw van de taart zou eten op de koop toegenomen.