Kruisvaardersinvasie van Egypte: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→Campagne 3 en 4 (1166-1169): iets simpeler, kleine aanvullingen |
structuur; 'koninkrijk' is onzijdig |
||
Regel 51:
Shawar zocht nu zelf hulp in Damascus, vanwaar opnieuw zijn oude vijand generaal Shirkuh gestuurd werd. Deze wist Amalrik uit Egypte te verdrijven, hij veroverde [[Kairo]] en liet de onbetrouwbare vizier Shawar vermoorden en werd zelf grootvizier. Hij overleed echter nog geen twee maanden later aan de gevolgen van een [[peritonsillair abces]], waarna zijn neef [[Saladin]] hem opvolgde als regent.
Bij Damietta formeerde het verbond van Byzantijnen en kruisvaarders zich en begon met het belegeren van de havenstad. De kruisvaarders plunderden de stad, maar werden na drie maanden verlaten door de Byzantijnen. In [[1171]] riep Saladin zich uit tot sultan, terwijl Amalrik gedwongen werd om zich terug te trekken, omdat er velen het leven verloren door voedseltekort en uitgebroken ziektes.
==Nasleep==
Enkele overwinningen, zoals de [[Slag bij Montgisard]], hielden het Koninkrijk Jeruzalem nog op de been. Maar in [[1187]], na de verloren slag met het door Saladin's [[Ajjoebiden]] geleide leger bij [[Slag bij Hittin|Hittin]], werd Jerusalem door de moslims heroverd. De kruisvaarders bleef nog slechts een smalle kuststrook langs de [[Middellandse Zee]]. Voor de verdediging ervan waren ze in toenemende mate afhankelijk van onervaren en politiek gemotiveerde versterkingen uit Europa.
| |||