Beleg van Tripoli (1102-1109): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k diakritische en andere typo's; met AWB |
k Botgeholpen doorverwijzing: Tancred - Verwijzing(en) gewijzigd naar Tancred van Galilea |
||
Regel 31:
In [[1108]], werd het steeds moeilijker om voedsel naar de belegerde inwoners te brengen. Veel inwoners namen hun toevlucht naar andere steden als [[Homs]], [[Tyrus]] en Damascus. De edelen van de stad, die de kruisvaarders in een eerder stadium hadden verraden, werden geëxecuteerd in het kruisvaarders kamp. Fakhr al-Mulk, was radeloos aan het wachten op versterkingen van Seldjoek sultan [[Mehmed I Tapar]], die naar Bagdad getrokken was, eind maart met vijfhonderd manschappen en diversen giften. Tijdens zijn reis deed hij [[Damascus]] aan waar hij ontvangen werd door [[Toghtegin van Damascus|Toghtegin]], vervanger van de pas overleden Dukak, waar hij met open armen werd ontvangen. Eenmaal in Bagdad werd Mehmed I met groots vuurwerk ontvangen, en was de gedachten van Mechmed niet meer bij Tripoli maar moest er onderhandeld worden over een dispuut over [[Mosoel]]. Fakhr al-Mulk keerde zelf terug naar Damascus in Augustus, waar hij vernam dat Tripoli overhandigd was aan al-Afdal Shahanshah, vizier van Egypte, door de overige edelen, die het wachten beu waren van de terugkeer van de kalief.
Het jaar erop, formeerde de kruisvaarders een grote groep buiten Tripoli, geleid door [[Boudewijn I van Jeruzalem]], [[Boudewijn II van Jeruzalem|Boudewijn II van Edessa]], [[Tancred van Galilea|Tancred]], regent van het Vorstendom Antiochië, [[Willem-Jordan]] en Raymond IV's zoon [[Bertrand van Toulouse]], die recent was aangekomen met verse troepen uit [[Italië]] en [[Frankrijk]]. In Tripoli waren ze nog tot in den treuren aan het wachten op versterking van moslimkant, vooral uit Egypte.
Een compromis werd gesloten over een dispuut buiten de stadsmuren, deze werd geleid door Boudewijn I van Jeruzalem, er werd besloten dat de stad nu ingenomen kon worden; en als dit een feit was, zou het [[Graafschap Tripoli]] verdeelt worden in twee gebied's claimen, Willem Jordaan zou het noordelijk gebied krijgen als vazal van het Vorstendom Antiochië, en Bertrand het zuidelijk deel als vazal van het [[Koninkrijk Jeruzalem]].
| |||