'''Elektronisch huisarrest''' is het opsluiten van een veroordeelde in zijn eigen huis, wat gecontroleerd wordt met elektronische middelen.
Iemand die door een [[vonnis]] van een [[rechtbank]] elektronisch huisarrest opgelegd gekregen heeft krijgtgekregen ergensdraagt opaan zijn lichaam, gewoonlijk opmet zijneen beenband om zijn (enkelband)enkel, een zendertje[[zender]]tje. geklemd,Dit metkan eenniet bandworden dieverwijderd hijzonder normaalde gesprokenbewakende nietinstantie kante verwijderenalarmeren. DitDe zendertjezender staat met een [[politiebureaumeldkamer]] in verbinding. Zo gauwWanneer de veroordeelde zijn huis verlaat slaattegen de zenderafspraken alarmin bijzijn ditwoning bureauheeft enverlaten zalwordt dedit verdachtedaar gearresteerdopgemerkt worden.en Ookstelt alsmen hijdirect de zender[[Regiokorps|regionale obstrueertpolitie]] ofop losde probeerthoogte. te maken geeft deze een alarmsignaal af.
Elektronisch huisarrest werd in de jaren negentig wettelijk mogelijk gemaakt als alternatief voor [[gevangenisstraf]]. Het wordt gewoonlijk bij ietswat zwaardere misdrijven toegepast dan een [[taakstrafMisdrijf|misdrijven]],m.ntoegepast. bijOok lichtekan diefstalzaken,het alslaatste mengedeelte devan kanseen gevangenisstraf op recidivedeze wijze kleinworden achtondergaan. De achterliggende gedachte is tweeledig: men wil hetkosten [[cellentekort]] tegengaanbesparen en kliekvorming,psychischede verhardingnegatieve en andere effectengevolgen van hechtenisgevangenisstraf voorkomen. Gewoonlijk krijgt een veroordeelde die elektronisch huisarrest ontvangtondergaat een even lange straf als het strafrecht in normaleandere gevallen aan hechtenis zou voorschrijven. BreektIndien de veroordeelde zijn huisarrest, verbreekt dan wordt hij alsnog in deeen [[gevangenis]] geplaatst en tevens vervolgd voor zijn vluchtmisdrijf.
