Chromatische aberratie: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1:
'''Chromatische aberratie''' is een [[optica|optische]] fout van [[lens (optisch)|lenzen]] en lenzensystemen die ontstaat doordat [[licht]] van verschillende [[golflengte]]n door de lens niet in dezelfde mate wordt [[lichtbreking|gebroken]] aan de lensoppervlakken. De oorzaak hiervan is [[dispersie]], een materiaaleigenschap van glas en van andere optische media. Het [[getal van Abbe]] is een maat voor de dispersie van een optisch medium.
 
Wanneer licht door een optisch afbeeldingssysteem gaat, moeten alle stralen uit eenéén punt in het voorwerp idealiter samenkomen in eenéén punt in de afbeelding. Stralen met verschillende golflengten zullen vanwege de dispersie echter in het algemeen in verschillende puntenafbeeldingspunten gefocusseerd worden. In het afbeeldingsvlak wordt dit zichtbaar. Dit effect is vaak erger aan de randen van het beeld dan op de optische as van het afbeeldingssysteem.
 
Door samengestelde lenzen te maken van lenzen met onderling tegengestelde chromatische aberraties zullen die elkaar grotendeels opheffen. Voor de corrigerende lens wordt [[flintglas]] met een hoge [[brekingsindex]] en een hoge [[dispersie (kleurschifting)|dispersie]] gebruikt. Een composietlens die de beelden voor twee kleuren corrigeert heet een '[[Achromatische lens|achromaat]]' en eenéén die voor meer kleuren corrigeert heet een '[[Apochromatische lens|apochromaat]]'. Vaak worden in apochromaten duurdere glassoorten gebruikt, waardoordan ze meer kosten danvoor achromaten.
 
De kleur paars (golflengte ca. 400 nm) ligt aan de rand van het zichtbare spectrum, terwijl vaak wordt ontworpen voor optimale scherpte in het midden daarvan (ca. 600 nm).