Maurits Binger: verschil tussen versies

Binger werd geboren in een voornaam familie, dit kwam door de steendrukkerij ''Emrik & Binger'' die al drie generatie in de familie zat en over heel Europa een gevestigd en voornaam bedrijf was. Binger maakte voornamelijk foto-filmopnamen van feesten en andere bijeenkomsten als hobby verdrijf, totdat hij in [[1912]] [[Filmfabriek Hollandia]] oprichtte in Haarlem en vervolgens een gedeelte van zijn vermogen stopte in het maken van films. In [[1913]] maakte hij ''[[De Levende Ladder]]'', die als eerste Nederlandse langspeelfilm de geschiedenis in ging, wat echter nog valt te betwijfelen (circa 50 tot 70 min). Hij gebruikte meestal een vaste kern van acteurs en actrices die hun sporen hadden verdiend in theater of toneel. [[Annie Bos]] was zijn voornaamste coryfee. Tussen 1912 en 1922 leverde hij 80% procent van alle Nederlandse films die uitkwamen. Binger had velen kennissen en vrienden bij wie hij vaak op locatie kon filmen zoals in villa's en achtertuinen. Hij had ook een goede vriend werken bij de ''Oprechte Haarlemse Courant'' genaamd ''[[A.W.G van Riemsdijk]]'' die filmscripts voor hem schreef, zelf schreef Binger onder de naam ''M.Habee'' ook aan scripts. [[1918]] zou het succesvolste en drukste jaar van Binger en zijn fabriek zijn geweest. Vooral de trilogie producties ''Oorlog en Vrede'' en de tussendoor gemaakt [[Op hoop van zegen (1918)]] werden goed ontvangen bij het Nederlands publiek.

De films kostten echter veel geld en schuldeisers stonden al gauw bij hem op de stoep, wat het begin van zijn teloorgang zou zijn. Wegens teveel financiële problemen vertrok Bingers vrouw [[Bettina Cantor]] bij hem rond 1920. Vooraf ging hier nog een conflict met [[Julius Stoop]] mede beleidsbepaler van Hollandia, die in december [[1919]] ontslag nam. Binger probeerde zijn bedrijf te redden door te fuseren met het filmbedrijf Granger als ''[[Granger-Bingerfilm]]'', waaruit een aantal samenwerkings films uit ontstond, zoals ''[[De Zwarte Tulp (1921 film)]]'', ''As God Made Her'' en ''[[Zuster Brown]]''. Er kwam ook financiele steun van nog een Engelsman genaamd [[B.E. Doxat-Pratt]], deze wist op slinkse manier diverse Hollandia acteurs buiten de deur te werken, zo pakte Annie Bos haar biezen toen Pratt zacht mompelde ''te oud, te oud'', en ook acteur [[Jan van Dommelen]] vertrok na een ruzie over een make-up test. Binger moest dit alemaal maar toezien, maar liet dit gebeuren om zijn bedrijf in leven te houden. Maar de financiële malaise bleef aanhouden zodat in [[1922]] de filmfabriek failliet werd verklaard. Zijn laatste film werd ''[[De Leugen van Pierrot]]'' uit 1923. Hij zou daarna vanwege zijn schuldeisers naar Duitsland zijn gevlucht om uiteindelijk onder vreemde omstandigheden op 55-jarige leeftijd te zijn overleden in [[Wiesbaden]], hij leed al enige tijd aan een vorm van kanker.

==Externe link en bronnen==