Hadjargebergte: verschil tussen versies

[[Bestand:Nakhal flickr01.jpg|thumb|Het [[Fort van Nachal]] met de bergen van de Hadjar erachter]]

 

 

Het gebergte start bij het noordelijke schiereiland [[Musandam]] en loopt van hieruit als de Noordelijke Hadjar naar het zuidoosten en beweegt zich daarbij geleidelijk aan steeds verder van de kust. Het centrale deel wordt gevormd door het massief [[Djabal Achdar]], dat het hoogste en meest woeste deel van het land vormt. Hier bevindt zich de [[Djabal Sjams]] ("berg van de zon"), die met 3017 (of 3020) meter de hoogste berg van de bergketen, alsook van heel Oman vormt.

In het Hadjargebergte groeit weinig vegetatie en de rotsformaties zijn mede daardoor goed zichtbaar. Op plekken kunnen de verschillende lagen goed worden teruggezien en bevinden zich soms markante rotsvormen. Het gebied wordt dan ook niet voor niets een 'paradijs voor geologen' genoemd. De oevers van de wadi's zijn deels begroeid met palmen, struiken en [[Cypergrassenfamilie|cypergras]], maar over de lange afstanden domineren rotsen, stenen, puin en stof waartussen zich slechts her en der een verdroogde bundel gras of een [[acacia]] bevindt, die de grond weet vast te houden. De hogere delen van het Hadjargebergte kennen een [[bergklimaat]] en de winters zijn hier een stuk frisser dan in andere delen van Oman. Ook valt er meer neerslag. Het Hadjargebergte is grotendeels onbewoond, maar aan de uitlopers wonen wel veel mensen. Het vormt het laatste gebied waar de [[Arabische thargeit]] en de [[Arabische luipaard]] voorkomen.

 

 

[[ar:جبال الحجر]]