Albert Hofmann: verschil tussen versies

Hofmann [[synthese (scheikunde)|synthetiseerde]] LSD in 1938 en was tevens de eerste die de hallucinogene werking ervan ontdekte. In het laboratorium waar Hofmann werkte, deed men onderzoek naar [[lyserginezuur]], een chemische basisstructuur die voorkomt in [[ergotalkaloïden]]. Een van de lyserginezuur varianten was lyserginezuurdiëthylamide, in zijn laboratorium bekend onder de naam LSD-25. Tijdens het zuiveren van de LSD bemerkte hij een plezierige [[intoxicatie]] die een paar uur duurde, gekenmerkt door een enorme versterking van de [[verbeeldingskracht]] en een veranderde waarneming van de wereld om hem heen. Als hij zijn ogen sloot zag hij levendige, [[kaleidoscoop|kaleidoscopische]] kleurrijke beelden. Hij realiseerde zich dat deze effecten veroorzaakt konden zijn door de stof waar hij die dag mee werkte. Drie dagen later, op 19 april 1943, besloot hij het te testen. De vrije base LSD lost slecht op in water. Daarom maakte hij een variant, de zogenaamde [[tartraat]]-vorm. Hij nam 0,25 milligram, wat al een grote dosis bleek te zien: Uit zijn laboratorium notities blijkt dat hij na 40 minuten nog slechts met moeite kon schrijven. Later die dag werden de symptomen vervelender; Stoll, hoofd van de farmaceutische afdeling, die dit eerste persoonlijke experiment met LSD uitvoerig beschreef, noemde het een “crisis”.<ref>Hofmann A. Notes and documents concerning the discovery of LSD. 1970. Agents Actions. 1994;43:79-81.</ref>