Draaiveld: verschil tussen versies

Het '''draaiveld''' is een rond draaiend [[magnetisch veld]] in de statorholte van een [[Elektromotor|wisselsttroommotor]]. Bij driefasige motoren beschrijft de fluxvector (de vector die het geheel aan veldlijnen voorstelt naar grootte en richting) een cirkel. Bij eenfasige motoren is dit meestal een [[Ellips (wiskunde)|ellips]].

 

Beschouw een driefasige stator: deze is samengesteld uit drie identieke eenfasige wikkelingen (dit zijn spoelgroepen bestaande uit meerdere in serie of paralllel geschakelde spoelen) die ten opzichte van elkaar altijd 120 elektrische graden verschoven zijn (afhankelijk van het polental van de motor is dit 120°, 60°, enz meetkundig in de statorruimte). Anderzijds wordt op ieder fasewikkeling een eenfasige wisselspanning toegepast met zelfde amplitude en frequentie, doch die 120 elektrische graden ten opzichte van elkaar verschoven zijn. Hierdoor ontstaan drie wisselende magnetische velden (in iedere fasewikkeling één) die onderling ook 120 elektrische graden verschoven zijn.

 

De resultante van deze drie wisselende velden is een ronddraaiend magnetisch veld daar deze afzonderlijke wisselende velden nooit op het zelfde ogenblik maximum of nul kunnen zijn (de toegepaste spanningen en/of stromen zijn 120 graden verschoven ten opzichte van elkaar en anderzijds liggen de wikkelingen ook 120 elektrische graden verschoven ten opzichte van elkaar). Dit prachtig idee om op dergelijke manier een ronddraaiend magnetisch veld te bekomen is ontsproten aan het schitterend brein van Nikola Tesla.

 

Bij eenfasige motoren maakt men gebruik van twee wikkelingen die onderling 90 elektrische graden verschoven zijn. De eerste wikkeling wordt de hoofdwikkeling of arbeidswikkeling genoemd en de tweede wikkeling wordt de hulpwikkeling genoemd. Beide wikkelingen zijn parallel geschakeld op het net.