Kubach-Wilmsen: verschil tussen versies

Zij studeerden van 1959 tot 1965 samen (hij schilder- en zij beeldhouwkunst) aan de ''Akademie der Bildenden Künste'' in [[München]]. Zij huwden in 1962 en vestigden zich in 1965 in een atelier in de buiten gebruik zijnde kerk van [[Hackenheim]] bij [[Bad Kreuznach (stad)|Bad Kreuznach]]. Hun werk en werkwijze groeiden dermate naar elkaar toe dat zij in 1968 besloten verder te gaan als het ''Kubach-Wilmsen''-team in [[Bad Münster am Stein-Ebernburg]]. Gezamenlijk vonden zij een nieuwe vormentaal: eerst de beugelvorm uitgevoerd in kunststof, later in steen ([[marmer]] en [[graniet]]) de zuilvorm, maar dan de zuil los van de architectuur, de zuil zonder functie. Zij creëerden de liggende, de geknakte, de geknoopte en de eindeloze zuil. Het gebruikte materiaal werd nu ook [[travertijn]] en [[muschelkalk]] en de vorm evolueerde naar de ''Puppensäule'' (de [[verpopping|cocon]]).

Vanaf 1976 werden uit steen gehouwen boeken, de ''Steinbücher'', het hoofdthema van de beide kunstenaars. ''Steinbücher'' werden gemaakt in alle mogelijke uitvoeringen, als boeken, boekrollen, bladen, kranten. Het formaat was groot of klein, gestapeld, weggeworpen of gevallen (''Ikarus'') en opengeslagen. Tenslotte ook nog de boekenruïne en de papierstapel (''Support des rêves''). Een grote bibliotheek, bestaande uit 316 ''Steinbüchern'' (''Hommage à Dejaiffe'') uit 1983 werd aangekocht door de [[Bibliothèque nationale de France]] in [[Parijs]]. Hun belangrijkste werk was in die periode wellicht de Granietbibliotheek ''La Storia della Terra'', die in 1992 voor het eerst werd geëxposeerd in [[Villa Massimo]] in [[Rome (stad)|Rome]]. Dit werk bestond uit 100 boeken, verdeeld over diverse torens. In diverse musea en beeldenparken bevinden zich thans ''Steinbuchtürme'', torens van stenen boeken gemaakt van 50 verschillende soorten marmer en graniet afkomstig van alle continenten.