Symfonie nr. 5 (Nielsen): verschil tussen versies

Hoewel het adagiokarakter als winnaar naar voren kwam, lijkt deze muzikale oorlog nog niet te zijn beëindigd. Een vlot ''Allegro'' doet zich aan dat maar weinig doet denken aan het eerste deel. Chaos sluipt echter weer binnen en vervormt zich tot een nieuw perpetuum mobile voor de strijkers dat wat vroeg lijkt te eindigen als er een [[fuga]] volgt. Het kwaad sluipt weer steeds verder de symfonie in als de kleine trom en klarinet weer inzetten. De klarinet klinkt eenzaam, verlaten en wanhopig. Als de grote lijn ondanks vele obstakels wil doorlopen wordt het zelf steeds uitzinniger, eindigend in een grote chaos. Ook deze chaos houdt niet lang aan. Een tweede fuga doet zijn intrede. Dit ''Andante'' sleept de muziek verder. Hoewel deze passages [[dissonant]] zijn, lijkt het erop dat dit thema niet met veel geweld weg hoeft te worden gewerkt. Uiteindelijk wordt er een samenhang gevonden. Het muzikale oorlogsdomein wordt verlaten om met een ''Allegro'' de symfonie af te sluiten. Toch geeft het afsluitende akkoord geen bevrijding of muzikale oplossing; het is net of er iets ontbreekt.

 

 

[[Categorie:Compositie van C. Nielsen]]