Hugo Rudolph Kruyt: verschil tussen versies

Maar Kruyt was niet alleen actief als leraar maar ook als onderzoeker. Hij was een vurig voorstander voor nauwere banden tussen universiteit en maatschappij. Toen hij in 1918 gekozen werd als president van de Nederlandse Chemische Vereniging probeerde hij vertegenwoordigers van de chemische industrie er bij te betrekken. Na een reis door de USA, in een veel besproken brochure "Hooge School en Maatschappij" (University and Society, 1933), pleitte hij de introductie van enkele elementen van het universitaire US systeem in Nederland. In de twintiger jaren was hij ook lid van een comité ter oprichting van de nationale organisatie, Toegepast Natuurwetenschappelijk Onderzoek, TNO en in de dertiger jaren was hij daar president van. Zijn internationale bekendheid resulteerde in de verkiezing als vice-presidentvicepresident en president van the Union Internationale de Chimie Pure et Appliquée (1928-1934 respectievelijk 1947-1951). Hij was ook vice-presidentvicepresident en president van the International Council of Scientific Unions (1937-1945, 1945-1946). In 1940, tijdens het begin van de Duitse bezetting in Nederland, was hij rector magnificus van de universiteit van Utrecht, waarbij hij zeer voorzichtig handelde om de universiteit open te houden zonder te collaboreren met de bezetters.

In 1946 verruilde hij zijn universitaire zetel in Utrecht met het presidentschap van TNO tot zijn pensioen in 1953. Na de oprichting van de UNESCO hij was enige jaren president van het Nederlandse-UNESCO comité (1947-1957). Hugo Rudoph Kruyt overleed op 31 augustaugustus 1959.