Posidonius: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Uitbreiding: filosofie en online resources. Andere afbeelding. |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 10:
Men rekent Posidonius, net als Panaetius, tot de midden-Stoa.
Uit de brokstukken van zijn werk is het niet op te maken, maar als we het getuigenis van Seneca mogen geloven<ref>Epist. 90, 20: ''Ecce Posidonius, ut mea fert opinio, ex his qui plurimum philosophiae contulerunt.'' Zie het proefschrift van Samuel Blankert: ''Seneca over natuur en cultuur en Posidonius als zijn bron'' (Amsterdam, 1940) voor de betekenis van deze brief voor onze kennis van Posidonius.</ref>, dan is zijn betekenis voor de filosofie zeer groot geweest.
We weten dat zijn werk een religieuze toon had, waarin hij trachtte al zijn wetenschappelijke kennis tot één (filosofisch) geheel te maken. Hierin vertoonde hij platonische trekken. Zo ook in zijn opvatting omtrent de menselijke ziel. Een innovatie namelijk binnen de Stoa op ethisch / psychologisch gebied was dat hij afstand nam van Chrysippus' opvatting dat emoties onjuiste oordelen waren; volgens hem zijn emoties aangeboren, waarbij het er om gaat hoe hier mee om te gaan, concreter: hoe ze in toom te houden. In zijn werk ''Over de emoties'' gaf hij aan dat in de ziel een zelfstandig, niet-rationeel element huist, dat zich tegen de rede kan verzetten. Hij volgde [[Plato]] niet in diens driedeling van de ziel, hij hield vast aan de opvatting dat de ziel een éénheid was. Daarom sprak hij van irrationele vermogens van de ziel.
| |||