BAP: verschil tussen versies

Vooral de albums „Für Usszeschnigge!“ (1981) en „Vun Drinne noh Drusse“ (1982) maken BAP tot een topact, zeker in Duitsland. Met „Zwesche Salzjebäck un Bier“ (1984) wordt het succes bestendigd. Echter, geen rockband bestaat zonder crisis. Bij de opnamen voor „Ahl Männer, aalglatt“ in 1986 nemen de spanningen tussen, aan de ene kant Niedecken en aan de andere Heuser en de bekende producent [[Reinhold Mack|Mack]] (onder andere van [[Queen]]) toe. In 1987 neemt BAP daarom een pauze. Terwijl Wolfgang Niedecken een soloplaat getiteld „Schlagzeiten“ (1987) opneemt, vertrekt Klaus Heuser samen met Mack naar [[Los Angeles]] om het vak van [[muziekproducent]] te leren. Tevens schrijft hij daar de muziek voor wat het volgende album van BAP blijk te worden: „Da Capo“ (1988). Wolfgang Niedecken schrijft de teksten bij Heusers muziek in [[Keulen]]. Daarna komt de band weer bijelkaar. Het album „X für’e U“ (1991)“ is weer succesvol en zeker het album „Pik sibbe“ (1993) is van hoge kwaliteit. In december 1995 verlaten de oudgedienden Steve Borg (bas) en Manfred „Schmal“ Boecker (percussie) na 16 jaar BAP. Met de nieuwelingen Werner Kopal (bas), Jens Streifling (sax, gitaar, harmonikaharmonica) en Mario Argandona (percussie) speelt men het album „Amerika“ (1996) in. Dit album staat als een topper bekend. Na de tour die volgt op de opnamen van „Comics & Pin-Ups“ verlaat [[Klaus Heuser]] de band in 1999. Hij wordt opgevolgd door Helmut Krumminga. Wolfgang Niedecken is het enig overgebleven originele bandlid. Niedecken breng in 1995 een cd uit met Dylancovers getiteld "Leopardefell". Tevens neemt hij in 2004 een cd op met de WDR Big Band uit Keulen getiteld "NiedeckeNloeK", waarin Bapsongs uitgevoerd worden in een Big Band setting.