|
==Politieke context==
Met name in de twintigste eeuw waren er veel politieke ideologenideologieën die elkaar ideologisch uitsloten. Zo was het niet mogelijk tegelijkertijd [[liberaal]] en [[communist]] te zijn: de idealen waren onverenigbaar. DaaruitEen vloeidesocialist voort, dat een socialistgeloofde niet geloofde in idealen zoals de ''vrije markt'' en een liberaal kon geen beleid kon doen emanerenbaseren uitop begrippen zoals ''de zwakkere'' en ''solidariteit''. Een socialist kon derhalve niet geloven in de idealen van een liberaal, en vice versa.
Tegenwoordig worden zulke ideologieën, die dus qua gedachtegoed en idealen haaks op elkaar stonden, vaak religieus genoemd, en in die zin kun je zeggen dat er over en weer sprake was van politiek ''ongeloof''.
In contemporaine discussies is men geneigd post rem dergelijke ideologieën ''religieus'' te noemen. Zonder definities blijven dat betekenisloze abstracties. De facto is er sprake van een bepaalde cognitieve inhoud, of, epistemisch gesproken, de affirmatie van een set proposities, die per [[principium non contradictionis]], de tegengestelde positie uitsluit. In die zin kan er gerechtvaardigd gesproken worden van een politiek ''ongeloof''.
==Wetenschappelijke context==
Sommige radicale orthodoxe religieuze stromingen wijzen bijvoorbeeld [[Darwin]]'s [[evolutietheorie]] af, omdat die onverenigbaar is met hethun mythologischeheilige werk dat de basis van religieuze praxis vormtboek, de [[bijbel]]. Een ander voorbeeld daarvan is de [[oerknal]]theorie, maar ook, voor een [[postmodernisme|postmodernist]], de verheven idealen van de [[Verlichting]]. In alle gevallen is er sprake van ongeloof in de stellingen die een potentiëleandersdenkende discussiegenoot zijnis toegedaan.
==Pseudo-wetenschappelijke context==
Er zijn al sinds het [[verificatie|verifieerbare]] moment in de ontwikkeling van de [[rede]], namelijkSinds de [[uitvinding]] van het [[schrift]], zijn er verhalen, voorspellingvoorspellingen en fabels te ontwarenbekend die moeilijk ontkracht kunnen worden, omdat ze eenverwijzen beroep doen opnaar gebeurtenissen in de toekomst of naar zogenaamde "[[wonder|wonderlijke]]" gebeurtenissen die zich aan de normale gang van de [[natuur]]natuurwetten onttrekken en zodoende niet geverifieerd, noch gefalsifieerd kunnen worden,. waaronder, bijvoorbeeld,Bijvoorbeeld de speculatievoorspelling dat de wereld in [[2012]] de wereld zou kunnenzal vergaan omdat enkele kalenders dan geheel onafhankelijk op datzelfde moment een bepaaldevan discontinuïteitelkaar vertoneneindigen. Het ''ongeloof'' in dergelijke slecht gefundeerde speculaties is vrijwel algemeen.
==Zie ook==
| 