Edict van Yazdagird II: verschil tussen versies

 

Het edict verplichtte hen terug te keren naar het zoroastrische geloof. De achtergrond hiervan was dat vanaf ongeveer 410 het christendom zich in snel tempo verspreid had in Armeni en dat de zoroastrische mobads zich daardoor bedreigd voelden. Yazdegird was is een sterke positie omdat hij bezig was de Kidariten te verlaan en verwachtte dan ook dat de adel van de vazalstaat zijn edict uit zou voeren. Dit was echter een misrekening. De Armeniers weigerden uitvoering te geven aan het edict. Eenmaal thuisgekomen gaf de adel leiding aan de opstand van christelijke rebellen tegen het Sassanidische gezag. Yazdegird zag zich gedwongen tot een strafexpeditie met een leger van 250.000-300.000 man dat op 13 april [[451]] in [[Armenië]] aankwam. Het veel kleinere leger van Vardan Mamikonian werd verslagen en alle beroep op de Romeinen bleef onbeantwoord. Toch was hiermee het probleem niet van de baan. Er ontstond een guerrilla die 33 jaar bleef doorwroeten. Nadat Yazdegirds opvolger [[Peroz]] smadelijk verslagen was door de Heftalieten en het rijk op instorten stond, kon zijn opvolger [[Balash]] zich de strijd in de Armeense bergen niet meer veroorloven en werd het edict ingetrokken. Armenië werd hiermee voorgoed een christelijke staat.