Socialistische Republiek Roemenië: verschil tussen versies

| Munteenheid =[[Roemeense leu|Leu]]

| Nationale feestdag =

| Talen =[[Roemeens]]

| Officiële taal =

[[Chivu Stoica]] kwam aan de macht toen [[Gheorghe Gheorghiu-Dej]] overleed (1965), maar al in [[1968]] volgde [[Nicolae Ceauşescu]] hem op.

 

[[Nicolae Ceauşescu]] trok gaandeweg allerlei machtsfuncties naar zich toe en regeerde hij in toenemende mate als [[dictator (modern)|dictator]]. In [[1974]] werd hij president, een speciaal voor hem gecreëerde functie. Vanaf de jaren zeventig werd hij de ''Conducator'' (= 'Leider') genoemd; dezelfde titel die de dictator [[Ion Antonescu]] in de jaren veertig droeg. Om de staatsschuld terug te dringen mocht er in de winter amper worden gestookt. Uiteindelijk werd de staatsschuld inderdaad teruggedrongen, maar dat het volk daar hinder van ondervond, deerde de dictator schijnbaar niet; evenals zijn plan om de Roemenen ervan te overtuigen dat ze teveel aten. Halverwege de jaren tachtig kwam Ceauşescu met zijn meest bizarre idee: het platteland en de plattelandsdorpen moest in haar huidige vorm verdwijnen. De oude dorpen moesten worden vernietigd en vervangen door een soort agrarische centra. Boeren zouden dan een soort agrarische arbeiders worden. Dit leidde tot binnen- en buitenlandse kritiek. Deze plannen werden echter niet uitgevoerd omdat Ceauşescu in [[1989]] ten val kwam.

 

Ceauşescu's buitenlands beleid kenmerkte zich door zijn streven een redelijk onafhankelijke koers te varen ten opzichte van de [[Sovjet-Unie]]. Roemenië maakte als vazalstaat van de [[Sovjet-Unie]] deel uit van het Oostblok, maar verzette zich onder leiding van Ceauşescu tegen de door [[Nikita Chroesjtsjov]] ontworpen doctrine om de hofleverancier van de Sovjet-Unie te worden voor olie en graan. Ook weigerde hij troepensteun te geven voor de militaire inval in [[Tsjecho-Slowakije]] door Sovjettroepen na de 'Praagse Lente' in [[1968]].

 

Bovendien koos Roemenië geen partij in het conflict tussen [[Volksrepubliek China|China]] en de Sovjet-Unie. Hoewel hij in [[1970]] een nieuw vriendschapsverdrag met de Sovjet-Unie sloot, gaf dit alles Ceauşescu toch een zeker aanzien in het Westen. Later, toen de binnenlandse politiek van de dictator op groeiende weerstand stuitte, verloor hij het opgebouwde krediet. Desondanks beschouwde de [[Verenigde Staten]] Ceauşescu in de jaren tachtig nog steeds als een bondgenoot. De Amerikaanse regering was ervan overtuigd dat in geval van oorlog, Roemenië de kant van het Westen zou kiezen. Uit documentatie bleek echter dat dit beslist niet zo was: Ceauşescu's relatieve vrijheid kocht hij namelijk af met de belofte het [[Warschaupact]] in geval van een militair conflict met het Westen onvoorwaardelijk te steunen.

 

De Roemeense bevolking werd systematisch onderdrukt en was door de vele infiltranten bij de geheime dienst niet veilig. Door de grote onzekerheid en armoede waar men in leefde, zag men vaak geen andere oplossing dan te spioneren voor de [[Securitate]]. Het was niet ongewoon dat je broer, zus, vader of moeder een infiltrant kon zijn en je binnenshuis dan ook niet kon zeggen wat je wilde. De [[DIE]] (afdeling externe inlichtingen van de geheime dienst) introduceerde eind jaren '70 van de vorige eeuw een afluistersysteem via de telefoon. Ook wanneer de hoorn op de haak lag, kon de geheime dienst meeluisteren. Aangezien het systeem alleen werkte met die ene door de geheime dienst speciaal ontwikkelde telefoon, werden op last van Ceauşescu alle telefoons in het land vervangen. In vrijwel alle andere plaatsen van hotels tot scholen waren afluistersystemen geplaatst van microfoontjes in een schilderij tot microfoontjes onderop in een bakje met suikerklontjes. Direct aan de leiding van de [[Securitate]] stond [[Ion Mihai Pacepa]], die op [[25 juli]] [[1978]] deserteerde.

 

 

{{hoofdartikel|Securitate}}

'''Securitate''' was de benaming van de Roemeense geheime staatsveiligheidspolitie. De [[Securitate]] werd opgericht in [[1948]] na de communistische machtsovername in Roemenië.