Versie van 28 nov 2007 23:17 bewerken 82.95.253.9 (overleg) taalgebruik miniem verbeterd ← Oudere bewerking		Versie van 14 nov 2008 00:35 bewerken ongedaan maken Romaine (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers, Uitgezonderden van IP-adresblokkades 405.681 bewerkingen k Links Nieuwere bewerking →
Regel 5: Veel instrumenten kunnen de ''basso continuo'' spelen; welke het doen is vaak een kwestie van smaak of beschikbaarheid. De basis is de uitgeschreven bas, vaak uitgevoerd door de [[violoncello\|cello]] of [[Viola da gamba\|gamba]]. Daarnaast is er sprake van een versierend en impoviserend akkoordinstrument, zoals [[klavecimbel]], [[pijporgel\|orgel]] (in de kerk) of [[luit]] (bij kleine bezettingen). De ''basso continuo'' is ontstaan als een verkorte notatie van de harmonie als hulpmiddel voor de leidende (dirigerende) ~~orgelspeler~~[[orgel]]speler. Deze kon nu in een oogopslag akkoorden ter ondersteuning geven en tegelijkertijd aandacht hebben voor andere deelnemers aan het musiceerproces. Deze uitvoeringspraktijk werd vooral tijdens de barok gebruikt, maar sinds de Klassieke Periode vanaf ongeveer [[1775]] steeds minder toegepast. Voorbeelden uit de 19e eeuw zijn nog zeldzamer; de componist [[Anton Bruckner]] gebruikte voor zijn [[mars (muziek)\|mars]]en een ''basso continuo'' voor de orgelpartij, daarbij verwijzend naar de oudere stijl. In moderne uitgaven van werken met een basso continuo-begeleiding, is deze meestal helemaal uitgeschreven zodat er geen beroep op het [[Improvisatie (muziek)\|improvisatie]]vermogen van de uitvoerende artiest hoeft te worden gedaan. [[Categorie:Klassieke muziek]] [[Categorie: ~~orgel~~Orgel]] [[Categorie:Muziekterm]]

Basso continuo: verschil tussen versies