Agnes van Frankrijk (1171-1240): verschil tussen versies

* in [[1183]], onder dwang en dus tegen haar zin, met [[Andronicus I van Byzantium|Andronicus I Comnenus]], de moordenaar van haar eerste echtgenoot, en ge[[lynch]]t in een volksopstand op [[12 september]] [[1185]];

* in de zomer van [[1204]] met [[Theodorus Branas]] (heer van [[Adrianopel]] in dienst van de [[Latijnse Keizerrijk|Latijnse keizer]]) wiens minnares ze was, wellicht sinds 1193

Gedurende zijn terugreis vanuit het oosten bracht de Vlaamse graaf [[Filips van de Elzas]] in [[1178]] een bezoek aan [[Constantinopel]], waar hij keizer [[Manuel I van Byzantium|Manuel I Comnenus]] ervan kon overtuigen dat een bondgenootschap met Frankrijk wel eens een goede zaak zou zijn voor het [[Byzantijnse Rijk]]. Daarom reisde een Byzantijnse delegatie met Filips mee naar het westen, om er een huwelijk te regelen tussen Agnes en Alexius, de enige zoon en erfgenaam van keizer Manuel. Ook [[paus Alexander III]] had zich reeds in [[1171]] een voorstander getoond van een dergelijk huwelijksverbond.

 

Met [[Pasen]] [[1179]] vertrok Agnes (volgens de kroniekschrijver [[Willem van Tyrus]] toen acht jaar oud!) vanuit [[Montpellier]] met bestemming Constantinopel, waar zij in de zomer met grootse feestelijkheden werd onthaald. Het huwelijk werd ingezegend op [[2 maart]] [[1180]] in het keizerlijk paleis. Agnes' naam werd toen officieel vergriekst tot ''Anna''.

 

Op [[24 september]] [[1180]] overleed Manuel Comnenus, en Alexius volgde hem op als keizer. Het keizerlijk paar was echter te jong om zelfstandig te regeren en stond onder het regentschap van Alexius' moeder [[Maria van Antiochië]] (die door de Byzantijnen beschouwd werd als uitgesproken pro-[[Westerse wereld|westers]]!). <br>Drie jaar later greep [[Andronicus I van Byzantium|Andronicus Comnenus]], een neef van keizer Manuel, naar de macht. Hij ruimde de regentes uit de weg en liet zich eerst kronen tot medekeizer naast Alexius, die hij kort daarop ook liet wurgen. Agnes-Anna was toen 12, en zij werd gedwongen te trouwen met de 65-jarige moordenaar van haar eerste echtgenoot.<br>In [[september]] [[1185]] kwam Andronicus ten val en werd, toen hij probeerde te vluchten, op gruwelijke wijze afgemaakt door het opstandige volk. Agnes wist aan de volkswoede te ontsnappen en verdween in de anonimiteit.

Een Westerse kroniek maakt opnieuw melding van haar in [[1193]]. Daar wordt verteld dat zij de minnares was van Theodorus Branas, een militaire leider aan de noordgrens van het Byzantijnse Rijk. Aanvankelijk trouwden zij niet, waarschijnlijk omdat Agnes haar bruidsschat was kwijtgespeeld, maar onder druk van de Latijnse keizer [[Boudewijn I van Constantinopel|Boudewijn]] kwam het uiteindelijk toch tot een huwelijk, in de zomer van [[1204]]. Zij hadden minstens één dochter, die trouwde met een Franse edelman. Branas bleef in dienst van de Latijnse keizers. Agnes verdween uit de geschiedenis...