<br />Het werk, zegt men, mist levenservaring, in die zin dat Persius oordeelt, zonder dat dezezijn oordelen deeen mildheid als die van [[Horatius]] vertonen, of gebaseerd lijken op een psychologisch inzicht in de individuele mens (zoals bijvoorbeeld [[HoratiusLucius Annaeus Seneca|Seneca]] hebbenwel heeft). Zijn stoïcisme is misschien te theoretisch. Persius' poëzie bevat weinig voorkomende woorden, ofen woordenhij gebruikt soms woorden op een manier zoals we elders zelden aantreffen. Men zou dit met een anachronisme 'studentikoos' kunnen noemen. Door zijn zucht om zich van inhoudloze stijlclichés te bevrijden, vervalt hij in een duisterheid van dictie. Een en ander maakt de lectuur van zijn gedichten tot een uitdagende worsteling met de niet altijd inzichtelijke beeldspraak en [[metafoor|metaforen]]. (Een voorbeeld: wanneer hij wil zeggen: ''Wees niet boos, als ik je van oude vooroordelen tracht te bevrijden!'' drukt hij dat als volgt uit: ''Laat de toorn van je neus vallen en de rimpelige grimas verdwijnen, terwijl ik de oude wijven uit je longen ruk.'')
