Interim van Augsburg: verschil tussen versies

Het '''Interim van Augsburg''' was een keizelijk decreet van [[15 mei]], [[1548]] uitgevaardigd op de [[Rijksdag van Augsburg]], nadat [[keizer Karel]] de troepen van het [[Schmalkaldisch Verbond]] verslagen had in de [[Schmalkaldische Oorlog]] van [[1546]] tot [[1547]]. Alhoewel het de protestanten opdroeg om het traditionele katholiek geloof en de katholieke gebruiken opnieuw te aanvaarden, zoals de zeven [[sacramenten]], gaf het de protestantse geestelijken wel de toelating om te huwen en de leken om de [[eucharistie|Communie]] in beide gedaanten te ontvangen. Het decreet, dat een mengeling was van verschillende belijdenissen, draaide uit op een fiasco. [[Keizer Karel]] trachtte het decreet op te leggen, maar lukte daarin alleen in de gebieden waarover hij militaire controle uitoefende, zoals [[ Württemberg]] en een aantal keizerlijke steden in het zuiden van Duitsland. Er was veel politieke tegenstand tegen het decreet. Vele katholieke vorsten aanvaardden het decreet niet omdat zij bevreesd waren voor de groeidene macht van de keizer. De paus weigerde het Decreet meer dan een jaar te aanvaarden, omdat hij er een aantasting in zag van zijn eigen gezag. [[Maurits van Saksen]] werkte een compromis uit, dat leidde tot het [[Interim van Leipzig]], maar nooit werd bekrachtigd. ▼

Ook de protestantse vorsten verwierpen het Decreet . Als gevolg van het Decreet vluchtten vele protestantse leiders, zoals [[Martin Bucer]], naar Engeland, waar zij de Engelse [[reformatie]] beïnvloedden. ▼

[[categorie:protestantisme]]▼