Leendert Japhet Pons: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Mph (overleg | bijdragen)
kGeen bewerkingssamenvatting
Mph (overleg | bijdragen)
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 5:
Direct na de oorlog werd in augustus 1945 door Edelman de Stichting voor Bodemkartering opgericht, waar ook Pons na zijn afstuderen in 1947 kwam te werken. In 1950 werd hij voorzitter van de commissie die het opstellen van de Nebo-kaart moest leiden. In 1957 promoveerde hij bij Edelman <ref>Pons, L.J., 1957. De geologie, bodemvorming en de waterstaatkundige ontwikkeling van het Land van Maas en Waal en een gedeelte van het Rijk van Nijmegen. Wageningen Universiteit, 156 pp.</ref>. In 1962 vertrok hij voor 2 jaar naar Suriname voor onderzoek en werd na zijn terugkeer in 1964 hoogleraar [[fysische geografie]] aan de [[Universiteit van Amsterdam]]. In 1965 ging hij daar reeds weg om zijn leermeester Edelman op te volgen aan de [[Universiteit van Wageningen]] en bleef daar hoogleraar tot zijn pensioen in 1986. Zijn belangrijkste werkterrein omvatte de geschiktheid van gronden voor o.a. de teelt van gewassen en de relatie van de bodem met de geologische gesteldheid.
 
Hij was jarenlang lid van de [[Natuurwetenschappelijke Commissie van de Natuurbeschermingsraad]] en maakte deel uit van de Werkgroep voor Ecologie en Ontwikkelingssamenwerking. Na zijn pensioen verdiepte hij zich met name in de [[historische geografie]] van zijn geboortestreek. Zijn laatste officiële publicatie daarover stamt uit 2007 en handelt over resten van oorspronkelijke verkavelingen in de Zwijndrechtse Waard, het land van zijn jeugd<ref>Pons, L.J., 2007. Een hoeven- en boerderijenverkaveling uit 1332: de landinrichting van de herdijkte Zwijndrechtse Waard \ Landschap in ruimte en tijd : liber amicorum aangeboden aan prof.dr. Guus J. Borger bij gelegenheid van zijn 65e verjaardag en zijn afscheid als hoogleraar in de historische geografie aan de Universiteit van Amsterdam en de Vrije Universiteit</ref>.
 
{{bron|bronvermelding=