Chromatische aberratie: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Idioma-bot (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1:
'''Chromatische aberratie''' is een [[optica|optische]] fout van [[lens (optisch)|lenzen]] en lenzensystemen die ontstaat doordat [[licht]] van verschillende [[golflengte]]n door de lens niet opin dezelfde maniermate wordt [[lichtbreking|afgebogen]]. De oorzaak hiervan is [[dispersie]], een materiaaleigenschap van glas en van andere optische media.
 
Wanneer licht door een lensoptisch afbeeldingssysteem gaat, komtmoeten hetalle samenstralen uit een in het [[Brandpuntsafstand|brandpunt]].voorwerp Omdatsamenkomen nietin elkeeen kleurpunt in hetzelfdede brandpuntafbeelding. samenkomtStralen kunnenmet nietverschillende allegolflengten kleurenzullen scherpin het algemeen in verschillende punten afgebeeldgefocusseerd worden. OpIn dehet afbeeldingsvlak afbeelding wordt dit zichtbaar als verkleuring langs scherpe randen. Dit effect is vaak erger aan de randen van het beeld dan in het centrum doordatop de vormoptische van de afbeeldingas van een punt daar niet gecentreerd rond dat punthet ligtafbeeldingssysteem.
 
Door samengestelde lenzen te maken van lenzen met eenonderling tegengestelde chromatische aberratie waarvan de afwijking van de eneaberraties die van de andere tegengaat is het mogelijk lenssystemen te maken die de afwijkingelkaar nauwelijksgrotendeels vertonenopheffen. Voor de corrigerende lens wordt [[flintglas]] met een hoge [[brekingsindex]] en een hoge [[dispersie (kleurschifting)|dispersie]] (laag [[getal van Abbe]]) gebruikt. Een composietlens die de beelden voor twee kleuren corrigeert heet een '[[Achromatische lens|achromaat]]' en een die voor meer kleuren corrigeert heet een '[[Apochromatische lens|apochromaat]]'. Vaak worden in apochromaten duurdere glassoorten gebruikt, waardoor ze meer kosten dan achromaten.
 
Paars ligt het verst van de kleur waar vaak op scherpgesteld wordt, waardoor het de grootste fout heeft. Daarnaast zijn de meeste scherpe contrasten die van een object voor de hemel, waarbij de hemel veel paars bevat. Hierdoor wordt chromatische aberratie vaak zichtbaar als paarse randen, waardoor in het Engels vaak de term ''purple fringing'' gebruikt wordt.