[[Afbeelding:Vaargeul Nieuwe Waterweg.JPG|250px]]<br />Vaargeul Nieuwe Waterweg (bron: Min.V&W)
}}
De '''Nieuwe Waterweg''' is het laatste stuk van de verbinding van [[Rotterdam]] met zee. Hij werd in 1872 voltooid; de lengte van deze doorgraving van de duinen bij wat nu Hoek van Holland heet, maar destijds tot de gemeente [['s-Gravenzande]] behoorde, bedroeg 4,3 km. Door de verbreding van het strand is hij nu wat "langer". De oostelijke grens wordt tegenwoordig gemarkeerd door de [[Maeslantkering]]. De Maeslantkering ligt precies achter of op de grens waar de naar het zuiden afbuigende Het [[Scheur (rivier)|Scheur]] werd afgedamd en vanaf waar de doorgraving van de duinen begon (zie hiernaast de tekening Overzicht ontwerp Nieuwe Waterwegen). De gehele verbinding van Rotterdam met zee bestaat nu derhalve uit een inmiddels genormaliseerde rivier en een klein stukje [[kanaal (waterweg)|kanaal]], te weten: de [[Nieuwe Maas]] vanaf Rotterdam, Het Scheur vanaf de samenkomst [[Oude Maas]] en Nieuw Maas tot en met de Maeslantkering, en tenslotte vanaf de Maeslantkering de Nieuwe Waterweg. Het is een drukbevaren [[scheepvaart]]route voor het [[haven]]gebied van Rotterdam, met uitzondering van de [[Europoort]] en de [[Maasvlakte]]. Behalve onder omstandigheden de Maeslantkering, zijn er geen obstakels als sluizen of bruggen die de verbinding van Rotterdam met zee belemmeren. Er is een veer tussen [[Maassluis]] en [[Rozenburg (Zuid-Holland)|Rozenburg]] voor voetgangers, fietsers, personenauto's en vrachtauto's ([[Veer Maasluis]]).
Rotterdam was in het midden van de [[19e eeuw]] al een van de grootste [[havenstad|havensteden]] geworden. Dit kwam onder meer door het grote aandeel aan [[doorvoer]] naar [[Duitsland]] en [[Engeland]].
