Wereldkampioenschap rally in 1993: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Jeroenbot (overleg | bijdragen)
k Robot-geholpen doorverwijzing: Monte Carlo - Link(s) veranderd naar Monte Carlo (Monaco)
clean up, Replaced: enigste → enige met AWB
Regel 10:
|}
 
Het '''Wereldkampioenschap Rally in 1993''' was het eenentwintigste jaar van het [[FIA]] [[World Rally Championship]] (WRC). Het seizoen telde sinds [[Wereldkampioenschap Rally in 1989|1989]] weer 13 evenementen. De WK-ronde in de [[Ivoorkust]] werd van de kalender afgehaald. De [[Safari Rally]] was bij deze het enigsteenige marathon-evenement op de kalender. constructeurskampioenschap werd dit jaar voor het eerst opgesplits in twee verschillende kampioenschappen. Het Ere- en F2-kampioenschap.
 
==Kenmerken==
Regel 20:
Het kampioenschap trapte traditioneel af in [[Rally van Monte Carlo|Monte Carlo]], waar Sainz een probleemvolle rally kende en buiten de top 10 eindigde. Auriol won hier zijn eerste rally voor Toyota, maar kreeg veel tegenstand van Ford, die tweede en derde werden, met Biasion op de laatste tree van het podium. Halverwege het seizoen kon je opmaken dat Sainz een moeizaam seizoen meemaakte. De Spanjaard was snel, maar Lancia kende met de Delta heel onkarakteristiek betrouwbaarheidsproblemen. Later in het seizoen werd hij ook nog gediskwalificeert in de [[San Remo Rally]], waar hij als tweede eindigde achter de verrassende winnaar Franco Cunico in een privé-Ford Escort. Hij had schijnbaar gebruik gemaakt van illegale brandstof. Ford bleek dat jaar de grootste tegenstand aan Toyota te bieden. Delecour won in [[Rally van Portugal|Portugal]], [[Tour de Corse|Corsica]] en [[Rally van Spanje|Spanje]], terwijl Biasion naar de winst greep in [[Rally van Griekenland|Griekenland]], die daarmee na 3 jaar weer een WK-Rally op zijn naam schreef. In de tweede helft van het seizoen stelde Kankkunen echter orde op zaken, en begon zijn rally's te winnen. Kankkunen verloor halverwege het seizoen zijn vaste navigator Juha Piironen, die een [[beroerte]] kreeg en zijn loopbaan hiermee moest beëindigen. Nicky Grist (later bekend van Colin McRae) en Denis Giraudet (éénmalig) namen de rest van het seizoen de plaats in naast de Fin. Hij besliste de titelstrijd uiteindelijk in de voorlaatste ronde van het kampioenschap in Spanje, waar hij met een derde plaats genoeg had om zijn vierde titel vast te stellen. Delecour werd tweede in het kampioenschap, met Auriol op plaats drie. Terwijl Mitsubishi, ondanks twee podiumplaatsen, vrij onzichtbaar waren, kende Subaru een meer opvallende rol. Het team kende een seizoen met hoogte- en dieptepunten. Vatanen won bijna sinds [[Wereldkampioenschap Rally in 1985|1985]] weer een WK-Rally, toen hij lange tijd de Acropolis Rally leidde, maar laat in de rally van de weg ging en uitviel. Succes was er wel voor McRae, die zijn eerste WK-overwinning op zijn naam schreef in Nieuw-Zeeland, wat tevens de laatste rally was voor de Legacy RS, voordat de auto vervangen werd door de Impreza vanaf [[Rally van Finland|Finland]], waar het team met een tweede plaats van Vatanen een sterk debuut meemaakte. Het team had echter ook ongeluk toen hun derde rijder in Australië, [[Possum Bourne]] verongelukte, waarbij zijn navigator Rodger Freeth om het leven kwam. Dit was het laatste dodelijke ongeval in het WK, voor het fatale ongeluk van [[Markko Märtin|Markko Märtin´s]] navigator [[Michael Park]] in Groot-Brittannië, in het seizoen van [[Wereldkampioenschap Rally in 2005|2005]].
 
Het constructeurskampioenschap ging voor het eerst in de geschiedenis naar een [[Japan|Japanse]]se constructeur. ''Toyota Team Europe'' won hier hun eerste, in een totaal van drie kampioenschappen, dat werd beslist in de WK-ronde van Australië. Ford volgde op slechts twaalf punten achterstand, terwijl Subaru verdienstelijk derde werd. De strijd om de titel in het 2-liter (F2) kampioenschap werd beslist met een overwinning van General Motors, voor Škoda als tweede, gevolgd door [[Peugeot]] op plaats drie.
 
De titel in het productiekampioenschap ging naar de Italiaan Alex Fassina, achter het stuur van een [[Mazda 323|Mazda 323 GTR]]. Wederom succes voor Mazda in de [[Groep N]] klasse. De ''FIA Ladies Cup'' werd gewonnen door Christine Driano, rijdend in een [[Citroën AX]].
 
==Overzicht==
 
===Kalender===