Tschai: verschil tussen versies

==RassenBewoners==

De Chash zijn in de Blauwe Chash en de Oude Chash onder te verdelen. Het zijn zijn visachtige wezens die zeer goed kunnen ruiken, meten ze hebben een hoornig uitsteeksel op hun voorhoofd, waar ze hun larven in koesteren. Ze zijn berucht om hun "spelletjes" met mensenhun gevangenen die voor hen altijd slecht aflopen. Hun steden zijn ruim opgezet met prettig ruikende planten en veel water. De Chashmannen zijn genetisch gemanipuleerd om op Chash te lijken, en ze geloven dat ze na hun dood zullen reïncarneren als Chash.

Deze Chash leven in nomadische groepen en zijn zeer groot en sterk. Ze hebben een lager beschavingsniveau dan Blauwe en Oude Chash, hoewel ze wel gereedschappen en wapens hebben. Alles en iedereen die hun in de weg komt wordt vermoorduit de weg geruimd.

De Pnume zijn inheems op Tschai. Ze zijn een miljoenen jaren oud ras, daten zijn ten tijde van de buitenaardse invasies ondergronds woondegaan wonen. Ze hebben rassen zien komen en gaan. Soms stelen ze voorwerpen en ontvoeren ze wezens voor de "Vereeuwiging". Ze zien Tschai als een groot museum en zichzelf als museumbewaarders. Hun tunnelstelsel is gigantisch en omvat de hele planeet. De ingangen zijn een zeer goed bewaard geheim, en alleen de Pnume en Pnumekerels kennen ze. Pnumekerels stammen af van menselijke vluchtelingen die door de Pnume zijn opgenomen. De Pnume schrijven hen nederig gedrag voor en geven ze middelen die de geslachtsontwikkeling belemmeren (op een paar na voor de voortplantngvoortplanting). Contact met de andere sekse wordt niet op prijs gesteld en gezien als "onstuimig". Pnumekerels die wegens wangedrag verbannen worden, heten Gzhindra, wonen bovengronds en dragen zwarte brede hoeden. Ze dienen soms als geheim-agenten vanvoor de Pnume.

De Phung zijn eveneens inheems op Tschai. Ze zijn evenals Groene Chash zeer groot (ca. 3 m lang), enzeer sterk en hebben een reptielachtig uiterlijk. Ze zijn waarschijnlijk minder ontwikkeld dan de Pnume, maaren niemandverder weet dat zeker,is omdater weinig over hen bekend is. Ze wonen solitair en dragen brede zwarte hoeden. Er bestaat waarschijnlijk geen menselijk onderras van de Phung

De Thang leven rond de noordkust van Kislovan. Zij worden beschreven als een ras van handelaren, dat eende beruchte reputatie heeft iedere niet-Thang eindeloos te bedriegen.

De Zwarten en Paarsen leven in de steden en landen rondom de Wanhkforten. Ze hebben een zwarte respectievelijk paarse huidskleur. Beide volken haten elkaar tot op het bot. Vreemdelingen die het wagen met beide volken zaken te doen komen in grote moeilijkheden.

De Lokharen bewonen de centrale hoogvlakte van Kachan. Het zijn zwijgzame, slanke witte mensen met lang zwart haar. Ze hebben een aantal steden en drijven handel met omringende volkeren. Ze zijn bekend om hun vele ambachtenen uitstekende ambachtskunsten. Sommige Lokharen werken als gastarbeiders in de Wankhforten.

Dit continent bestaat voor een groot deel uit steppen, met in het midden de Ozjanalai-bergen. In het zuiden zijn moerassen. De steppe is bezaaid men ruïnes, en wordt onveilig gemaakt door de Steppenomaden en de Groene Chash. In het zuidwesten wonen de Blauwe Chash>. De Oude Chash komen er verspreid voor.

De mens is door de Dirdir op Tschai ingevoerd. Ingevoerdmet als dienaardoel vanhen deals Dirdir,slaven ente dienen. Ze waren technisch inferieur, en werden de mensen ook als zodanig behandeld. Desalniettemin verspreiddenverspreidde zede mens zich over de hele planeet. Mensen die niet tot Chash-, Dirdir, Wanhk- of Pnumekerels zijnconverteerden, worden als nog inferieurer gezien en worden "ondermensen" genoemd. Slechts een kleine groep denkt hier anders over.

Het Universele betaalmiddel is de sequijn. Dit is een waardevol kristal dat in verschillende kleuren voorkomt en uranium bevat. De kleur bepaalt de waarde van het kristal. Zo is bijvoorbeeld de paarse sequijn 1000 witte waard. Sequijnen worden door sequijnzoekers gewonnen in de beroemde Carabas, dat daardoor een geliefd jachtterrein voor de Dirdir is. De sequijnzoekers arriveren veiligheidshalve vanuit het noorden, maar de meeste aders liggen in het zuiden, vlak bij het Dirdir jachtkamp. Wie gevangen wordt, wordt door de Dirdir opgegeten. Vaak echter worden de gevangenen, alvorens ze tot maaltijd dienen, in het "Glaspaleis" nog eenmaal onder ruime belangstelling van uitzinnige Dirdir toeschouwers bejaagd. DesondanksOndanks het zeer gevaarlijke gebied blijft de Carabas de voornaamste bron van sequijnen en blijft het gelukszoekers trekken..