Oorkondeleer: verschil tussen versies

De oorkondenleer onderscheidt aan oorkonden interne en externe kenmerken. De inhoud van oorkonden volgt meestal een vast patroon met onder andere een groetformule, inleiding, een feitelijke bepaling, slotformules en bekrachtigingen (door [[handtekening]]en of zegels). Zo is niet elke pauselijke oorkonde formeel een [[bul (document)|bul]]: er zijn ook oorkonden als de [[breve]] en de [[suppliek]]. Uiterlijke kenmerken zijn onder andere het materiaal, de afmetingen, de schriftsoort en de [[zegelGrootzegel|bezegeling]]. Met name de [[kanselarij]] van de [[paus|pausen]] ontwikkelde een aantal standaarden die de kanselarijen van koningen, graven en hertogen in min of meerdere mate overnamen. Ook de oorkonden van steden en bisschoppen, en niet te vergeten de oorkonden van [[notaris]]sen, kennen hun eigen specifieke kenmerken. De publicatie van zogeheten oorkondenboeken waarin dergelijke oorkonden en masse worden samengebracht, maakt het mogelijk om hierover betrouwbare uitspraken te doen. Lijsten met [[regest]]en, beknopte min of meer systematische samenvattingen van oorkonden, staan dit niet toe, maar kunnen bijvoorbeeld wel weer zicht bieden op de tekstoverlevering van oorkonden, indien dit in [[voetnoot|voetnoten]] of anderszins wordt aangegeven.