In [[1809]] keerde TulliusTollius op verzoek van koning [[Lodewijk Napoleon]] terug naar [[Nederland]] waar hij op [[13 mei]] [[1809]] op voordracht van [[Jeronimo de Bosch]] benoemd werd tot hoogleraar aan de [[Universiteit van Leiden]] als "Hoogleeraar in de statistiek en diplomatiek". In [[1812]] verruilde hij zijn leeropdracht voor een hoogleraarschap [[Grieks]] en vanaf [[1814]] ook Latijn. In beide talen zou hij tot zijn emeritaat, dat hem op [[16 oktober]] [[1815]] verleend werd, doceren. Tollius overleed in zijn woonplaats [[Leiden]] in [[1822]]. Hij was tweemaaldriemaal getrouwd en kreeg uit zijn tweede huwelijk met Johanna Schoorn twee dochters, waarvan de oudste, [[Bartha Hermina Tollius Bennet]], later een verslag zou schrijven onder de titel ''Onze Uitlandigheid'' waarin zij de verbanning van haar familie naar Duitsland beschreef. Tollius was Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw. Hij was tevens oprichter van de Leidse Maatschappij van Nederlandse Letterkunde in 1766.
