Hij was een groot voorstander van de leer van [[concilie van Nicea|Nicea]] en keerde zich tegen het anti-christelijke beleid van [[Julianus Apostata|keizer Julianus]], de apostaat.
Van TarsusDiodorus stichtte één van de meest invloedrijke centra van christelijk denken in de vroege Kerk. Velen van zijn studenten werden vooraanstaande theologen.
Hij was de mentor van [[Theodorus van Mopsuestia]] en van [[Johannes Chrysostomos]]. Binnen zijn school groeiden de unieke Antiocheense standpunten betreffende bijbelinterpretatie en christologie. Deze standpunten liggen aan de basis van de leer van [[Nestorius]].
Omwille van zijn rol aan het hoofd van de Antiocheense school werd Van TarsusDiodorus - van [[372]] tot [[378]] - door [[Flavius Iulius Valens|keizer Valens]] verbannen naar [[Armenië]] waar hij [[Basilius de Grote|Basilius van Caesarea]] ontmoette. Deze benoemde hem als aartsbisschop van [[Caesarea]], na de dood van Valens, tot bisschop van [[Tarsus]].
Als bisschop bleef Van TarsusDiodorus ijveren voor het geloof van Nicea en kantte zich tegen het [[arianisme]] en het [[apollinarisme]]. Hij speelde een grote rol op het [[concilie van Constantinopel]] in [[381]].
Latere generaties veroordeelden de christologie van Van TarsusDiodorus als ketters. Op een locale synode in Constantinopel in [[499]] werd de visie van Van TarsusDiodorus beschreven als Nestoriaans. Ook[[ Cyrillus van Alexandrië]] dacht er zo over.
Het specifieke van Van Tarsus’Diodorus' theologie kan moeilijk gereconstrueerd worden daar slechts fragmenten (van onzekere origine) van zijn werk overblijven.
De [[Assyrische Kerk]] beschouwt Van TarsusDiodorus als één van hun kerkleraren, samen met [[Theodorus van Mopsuestia]] en [[Nestorius]].
