Eikenloof: verschil tussen versies

Het [[kleinood]] van het [[Legioen van Eer]] heeft een krans die voor de helft uit eiken- en voor de helft uit lauwerbladeren bestaat. Dit ontwerp is ook in de [[Leopoldsorde (België)|Leopoldsorde]] en in moderne Franse orden nog terug te vinden. De zogenaamde DDR koos in 1953 bij het ontwerp van haar [[Karl Marx-Orde]] voor een typisch Duitse krans van enkel eikenbladeren. Portugal onderstreept het militaire karakter van de [[Orde van de Toren en het Zwaard]] door een krans van louter eikenbladeren. De Italiaanse [[Militaire Orde van Savoye]] heeft een gedeelde krans. Ook Griekenland volgde bij de [[Orde van de Verlosser]] het Franse voorbeeld.

 

 

 

 

 

De eerder zo eenvoudige orde werd op 10 maart 1813, niet in een afzonderlijk besluit maar "en passant" in het instellingsbesluit van het [[IJzeren Kruis]] uitgebreid met drie vergulde eikenbladeren voor bijzondere verdiensten, "Eichenlaub" genoemd die op de ring moesten worden gedragen. De symboliek van deze eikenbladeren is de volgende; koning Friedrich Wilhelm III eerde zijn overleden gemalin, de in Pruisen mateloos populaire [[Louise van Mecklenburg-Strelitz]] en zijn gezin. Zo stonden in het oorspronkelijke ontwerp de drie eikenbladeren symbool voor de koning en zijn echtgenote. Het centrale eikenblad herdacht de negen kinderen van het Pruisische koningspaar. De linkerkant van het centrale blad telde daarom vijf lobben als voorstelling van de vijf zonen, de rechterzijde telde vier lobben als voorstelling van de vier dochters. In de centrale nerf van het middelste eikenblad kan men de gestileerde letter 'L' (van Luise) herkennen. Later werd het ontwerp sterk vereenvoudigd, waardoor het zijn symbolische betekenis verloor. Kruisen met het eikenblad werden na 17 december 1817 aan een afwijkend lint gedragen. Dit lint kreeg drie zilveren strepen voor wie de orde tweemaal verleend kreeg. Kreeg men het eikenblad bij de eerste toekenning van de orde dan moest men genoegen nemen met het standaardlint met de twee zilveren strepen.

In Duitsland werden na 1811 eikenbladeren met daarop een jaartal aan ringen en sterren toegevoegd wanneer er sprake was van jubilea. Bij militaire verdienste en herhaalde benoemingen werd een eenvoudig eikenblad toegevoegd. In de Tweede Wereldoorlog werd de Orde Pour le Mérite niet langer meer verleend maar de Orde van het [[IJzeren Kruis]] kende nu eikenloof, gouden eikenloof en gouden eikenloof met briljanten.

 

 

De Nederlandse schrijver [[Simon Carmiggelt]] maakte het eikenloof als onderscheiding in zijn proza consequent belachelijk door voortdurend over onderscheidingen "met het iepenloof en de rupsen" te spreken.