Act of Union (1800): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 6:
Ierland was al sinds 1541 in [[personele unie]] met [[Koninkrijk Engeland|Engeland]]. Zowel Engeland als Ierland waren in personele unie met [[Koninkrijk Schotland|Scotland]] sinds 1603, hoewel Schotland en Engeland waren samengebracht tot één staat door de [[Acts of Union (1707)|Acts of Union]] van 1707.
 
Het ging eigenlijk om twee aparte wetten: de ''Union with Ireland Act'', die aangenomen werd door het Britse parlement, en de ''Act of Union'' aangenomen door het Ierse parlement. Hoewel de wetten in 1800 werden aangenomen, werd de unie pas op 1 januari 1801 eenvan feitkracht.
 
De Britse regering drukte de unie door na de [[Franse Revolutie]] in [[1789]] en de [[Ierse opstand van 1798]]. De Britse regering hoopte zo de Ierse bevolking eerlijkere vertegenwoordiging in de regering te geven en verdere onrust te voorkomen. Bij de eerste stemming in het Ierse lagerhuis kreeg de wet niet genoeg stemmen (109 tegenstemmen tegen 104 voorstemmen), maar bij de tweede stemming werd een meerderheid begaald (158 tegen 115). De Britse regering wist de meeste critici voor zich te winnen door adellijke titels rond te strooien. Ook beloofden de Britten om [[rooms-katholiek]]en toe te laten als parlementsleden, howel deze belofte na de unie door koning [[George III van het Verenigd Koninkrijk|George III]] tenietgedaan werd. Pas in 1829 konden katholieken lid van het Britse parlement worden.