Excellentie: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 3:
Tot in de jaren '70 werden ambassadeurs, (oud-)[[minister]]s, [[Minister van Staat|Ministers van Staat]], [[Staatssecretaris (België)|staatssecretaris]]sen, [[Grootofficier|Grootofficieren van het Koninklijk Huis]], luitenants-generaal, [[viceadmiraal]]s en [[bisschop]]pen nog met "Excellentie" aangesproken waarbij puristen aan mannelijke ministers vroegen of "de excellentie haar mening had herzien" omdat excellentie als woord vrouwelijk is.
In het laatste kwart van de 20e eeuw werd het "Excellentie" in Nederland vooral beperkt tot de aanhef of adressering van brieven. In april 2005 deed [[Staatssecretaris (Nederland)|staatssecretaris]] van Defensie [[Cees van der Knaap]] een poging de term als aanspreektitel voor bewindslieden in ere te herstellen. Zijn oproep werd wel serieus genomen, maar vond geen weerklank. De term leeft in Nederland nog voort in de hiërarchisch ingestelde krijgsmacht. Volgens Youp van ‘t Hek
<ref>Youp van ‘t Hek, NRC Handelsblad, 31 mei 2008.</ref> wenst [[André Rouvoet]] aangesproken te worden met excellentie.
In Engeland is de titel een voorrecht van ambassadeurs. De ministers zijn geen excellenties. In Amerika wordt de titel weinig gebruikt; de Amerikaanse president is formeel "The Right Honorable".
Regel 13 ⟶ 14:
[[Categorie:Titulatuur]]
[[de:Exzellenz (Titel)]]
[[en:Excellency]]
[[fr:Son Excellence]]
[[it:Eccellenza (titolo)]]
[[ko:각하 (호칭)]]
[[no:Eksellense]]
[[pt:Sua Excelência]]
[[sv:Excellens]]
[[zh:阁下]]
| |||