Zijpe werd eigenlijk genoemd en geschreven als ''Sìpe'' wat een verwantschap heeft aan het woord sijbelen. Later is het vertaald/verbasterd naar Zijpe.
De gehele stroomgat was namelijk geleidelijk ontstaan in de [[13e eeuw]] nadat in 1170 en in 1196 het gebied was overspoeld door de zee. In de jaren daarna "sijbelde" het water verder het gebied in en de zee "sijbelde" zo ook het land langzaam weg. Het stroomgat lag ongeveer tussen [[Petten]] en [[Callantsoog]] en liep landinwaarts tot aan de Westfriese Zeedijk (onderdeel van [[Westfriese Omringdijk]]).
In de [[15e eeuw]] poogde men het voor het eerst in te polderen maar het duurde tot [[1597]] datvoordat het gehele gebied echtvolledig ingepolderd was. De inzetaanzet van dat resultaatdaarvan was al in [[1552]] ingezet. [[Jan van Scorel]], geboren op 1 augustus 1495, hij was kanunnik in Utrecht en kunstschilder. Hij wist Nicolaas Nicolai uit Brabant en diens zwager Guillaume Moys Pertszoon uit Antwerpen ervan overtuigen dat het gebied bedijkt zou kunnen worden. Op 14 mei 1552 werd in opdracht van Jan van Scorel en consorten door Helico Hubertszoon begonnen met 12 werkers een dijk te maken. Echter hetHet project loopt niet naar wensechter voor een deel niet naar wens, mede door de voor die tijd al uiterst gebrekkige middelen.
Jan van Scorel besluitbesloot advies te vragen aan deskundige in waterschapszaken Andries Vierlingh, eneen vroegdeskundige hemin te komen kijkenwaterschapszaken. Vierlingh kwam kijken en schrijft watschreef later; "Als men mij bij de eerste plannen geraadpleegd had dan had ik de hele onderneming naar mijn beste vermogen ontraden"." Na zijn adviezen lukte het toch om het gebied te bedijken. Maar drie jaar na de drooglegging, (in de herfst van 1555), brak de zee de dijken en was het gebied weer volvolgelopen met water gelopen. Het jaar erop ging landsheer Philips II, schoonzoon van Karel de Vijfde, aan de slag met de bedijking. OokDe deze pogingbedijking lukte maar de zeeweer brak nogde zee een aantal maal stukken dijkendijk weg. Uiteindelijk kwamen er molens en sluizen in het gebied om het droog te maken en droog te houden. deDe definitieve drooglegging werd in 1597 werkelijkheid.
In het gebied staan nog 10 van de molens die het gebied drooghielden. Een paar van die molens diedoen nog steeds hun werk,. ookOok een aantal sluizen bestaanbestaat nog, zoals in [[Zijpersluis]] en [[Oudesluis]].
