Hardmetaal: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
deze beginnetjescat bestaat niet, daarnaast is het geen beginnetje meer, er staan genoeg feiten in |
tekstuele uitbreiding |
||
Regel 2:
Dit metaal kent veel eigenschappen omdat het zijn hoge [[hardheid]] tot een hoge [[temperatuur]] (1000 °C) behoudt. Verder heeft het een hoge [[elasticiteitsmodulus]] en een lage [[thermische uitzetting]]. Het metaal is echter vrij duur en weinig [[taaiheid|taai]].
==Gehard en veredeld staal==
Verder onderscheidt men ''gehard metaal'' en ''veredeld metaal''. Bij het eerste is er sprake van oppervlaktegehard staal (E) en bij het tweede van veredeld staal (V).
Het doel van oppervlakteharding is door middel van carboneren verkrijgen van een hard en slijtvaste buitenlaagje (met ~ 1% C), terwijl de taaie kern (met ~ 0,1 tot 0,2% C) behouden blijft. Toepassingen: rollen, pennen, dikwandige ringen, tandwielen; in de hardere versie: meetgereedschap, nokkenassen, drijfstangen (bromfietsen), zuigerpennen en tandwielen (de laatste twee ook nog in een zwaardere belastbare versie).
Bij veredeld staal is het doel het verkrijgen van een grotere treksterkte, gepaard gaande met een grotere taaiheid (kerfslagwaarde), hardheid en slijtvastheid dan normaal gegloeid staal. Ook hier weer drie versies met oplopende treksterkte die zijn toepassingen vinden in: assen, tandwielen, tandheugels, kruk- en wormassen, hefbomen (van lamellenkoppelingen Ck60V), d kleiner dan of gelijk aan 150 mm; in de hardere versie: tandwielen, assen, nokken en bouten (42CrMo4) en drijfstangen. d kleiner dan of gelijk aan 200 mm. De derde is voor hoogste sterkte eisen en grotere afmetingen.
[[de:Hartmetall]]
| |||