Onderscheidingen in Hohenzollern-Sigmaringen: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 2:
De vorsten van '''[[Hohenzollern-Sigmaringen]]''', de oudere en katholiek gebleven tak van het Huis Hohenzollern regeerden hun Zuid-Duitse vorstendom tot in het [[revolutiejaar 1848]] een opstand uitbrak -onder andere door de enorm hoge belastingen - die op 27 augustus van dat jaar resulteerden in Karels abdicatie ten gunste van zijn zoon [[Karel Anton van Hohenzollern-Sigmaringen|Karel Anton]] (1848-1849). De onenigheid tussen regering en volksvertegenwoordiging nam echter toe, waarop [[Pruisen|Pruisische]] troepen het land binnentrokken. Karel Anton deed op 7 december 1849 troonsafstand ten gunste van zijn verwant [[Frederik Willem IV van Pruisen]], op voorwaarde dat de leden van zijn geslacht de voorrechten van leden van de Pruisische koninklijke familie zouden genieten. Op 6 april 1850 vond de overdracht aan Pruissen plaats op basis van de wet van 12 maart 1850. Het land werd daarna bestuurd als Regierungsbezirk Sigmaringen-Hohenzollern, waarbij sommige taken vanuit de Rijnprovincie werden uitgevoerd. Op 1852 werden de regeringen in de twee vorstendommen Hohenzollern-Hechingen en Hohenzollern-Sigmaringen verenigd in een Pruisisch bestuur.
[[Karel Anton van Hohenzollern-Sigmaringen]], van 1858 tot 1862 minister-president van Pruisen, nam na het uitsterven van de linie Hohenzollern-Hechingen in 1869 de titel ''vorst van Hohenzollern'' aan<ref>Almanach de Gotha 1906</ref>. Zijn zoon [[Leopold van Hohenzollern-Sigmaringen|Leopold]] werd in 1870 door de Spaanse [[Spaans Cortes|Cortes]] tot koning verkozen, wat door Frans protest aanleiding was voor de [[Frans-Duitse Oorlog]]. Zijn andere zoon Karel werd in 1866 als [[Carol I van Roemenië|Carol I]] vorst en in 1881 koning van [[Roemenië]]. Omdat hij kinderloos bleef, regeerden na zijn dood de nazaten van Leopold tot 1947 over dit land.
Op 1 januari 1842 hadden de vorsten van [[Hohenzollern-Hechingen]] en [[Hohenzollern-Sigmaringen]] een [[Huisorde van Hohenzollern|Vorstelijk Hohenzollernse Huisorde]] ingesteld<ref>[[Maximilian Gritzner]], Ordenbuch 1893</ref>. Met de souvereiniteit over de Hohenzollernse vorstendommen nam Frederik Wilhelm IV ook het protectoraat over deze [[huisorde]] over.
Op 23 augustus 1851 werd de huisorde ook een Koninklijk Pruisische orde. In de Zuid-Duitse gebieden bleef zij in de oude vorm tot op de dag van heden bestaan. Aan het prachtlievende hof van de Hohenzollern in Sigmaringen wordt tot op heden een min of meer 19e eeuwse staat gevoerd. Er is een hofjacht en een protocol als aan de hoven van regerende vorsten. De vorsten stichten en verlenen dan ook nog steeds onderscheidingen.
| |||