Simone Guillissen-Hoa: verschil tussen versies

Ze kwam via haar opleiding in Europa terecht. Haar vader was een Chinees ingenieur, haar moeder een letterkundige van Poolse origine. Na de voltooiing van haar middelbare studie in Brussel schreef zij zich in aan de architectuurafdeling van [[La Cambre]], waar ze afstudeerde in 1938. Aanvankelijk begon ze haar stage bij haar ateliertitularis, [[Charles Van Nueten]], maar ze werkte deze af in [[Zürich (stad)|Zürich]], bij [[Alfred Roth]] met wie ze bevriend was geworden. In 1937 huwde ze met [[Jean Guilissen]]. Hoewel ze nog voor de oorlog uit elkaar gingen behield ze de naam van haar echtgenoot. Hij werd tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] als verzetsstrijder gefusilleerd, terwijl zij werd gedeporteerd. In 1947 hervatte ze haar beroepsactviteiten door deel te nemen aan verschillende wedstrijden in het kader van de wederopbouw. Ze werd adviseur van de minister van volksgezondheid en bouwde een eerste huis in [[Ukkel]]. Ze werkte enkele jaren in associatie me [[Jacques Dupuis (architect)|Jacques Dupuis]] (1952-1956), wat een grote invloed uitoefende op haar latere oeuvre. De talrijke woningen die ze daarna ontwierp waren plastischer qua uitvoering.In 1957 realiseert ze één van haar opmerkelijkste privé-projecten: ''La Quinta'', een grote villa in [[La Roche-en-Ardenne|La Roche]], waarbij ze gebruik maakt van gescheiden functionele zones. Guilissen kreeg slechts zelden openbare opdrachten. In 1947 kreeg ze haar eerste grote opdracht voor het sportcentrum van [[Jambes]]. Het werd echter pas aan het begin van de jaren '60 afgewerkt. Begin jaren '70 werkte ze mee aan de ontwikkeling van [[Louvain-la-Neuve]]. Ze realiseerde er het studentenwooncomplex ''Le Biniou''. In 1980 mocht ze het ''Maison de la Culture'' van [[Doornik]] (1980-86) uitvoeren, i.s.m. het bureau Ginion, Pirson, Winance.