Vernederlandsing: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
AJW (overleg | bijdragen)
Emigratie en immigratie
Eezie (overleg | bijdragen)
willekeurige informatie die in andere onderdelen thuishoort
Regel 1:
Onder '''vernederlandsing''' of '''vernederlandsen''' wordt het proces van taal- en cultuur[[assimilatie]] verstaan, waarbij oorspronkelijk niet-Nederlandstaligen of oorspronkelijk niet-Nederlandstalige gebieden overgaan op het [[Nederlands]]. Het kan hierbij om minderheden of meerderheden gaan. De term vernederlandsen kan verder ook slaan op het omzetten van oorspronkelijk anderstalige woorden naar het nederlands.
 
== Emigratie en immigratie==
Na de Tweede Wereldoorlog is het relatief overbevolkte Nederland tijdens de jaren van de [[wederopbouw]] (de [[1950-1959|jaren vijftig]]) enige tijd een [[emigratie]]land geweest. Grote groepen Nederlanders vertrokken naar [[immigratie]]landen als [[Canada]], [[Zuid-Afrika]], [[Australië (land)|Australië]] en [[Nieuw-Zeeland]]. Over het algemeen hebben deze emigranten zich snel aangepast aan hun nieuwe omgeving en zijn ze volledig Engelstalig geworden of, in Zuid-Afrika, [[Afrikaans]]talig.
 
Vanaf 1952 vestigde zich om politieke redenen een aanzienlijke etnisch-culturele [[minderheid]] in Nederland, namelijk die van de [[Molukkers]], die voor de [[Molukken (provincie)|Zuid-Molukken]] naar afscheiding van de nieuwe republiek [[Indonesië]] streefden. Ofschoon deze groep zich ongewild blijvend in Nederland heeft moeten vestigen, hield zij lang nadrukkelijk vast aan haar eigen identiteit. De [[Assimilatie (sociologie)|assimilatie]] met de Nederlandse samenleving is moeizaam verlopen, maar heeft niet tot een eigen variant van het Nederlands geleid.
 
Vanaf de jaren zestig, toen de welvaart in Nederland toenam en de vraag naar ongeschoolde arbeid steeg, hebben zich in Nederland grote groepen [[Immigratie|immigranten]] gevestigd. Met name uit [[Turkije]] en [[Marokko]] kwamen op deze wijze grote aantallen zogenoemde [[allochtonen]] naar Nederland, naar de oorspronkelijke verwachting alleen tijdelijk, maar in werkelijkheid blijvend. Zij assimileren meestal binnen de eerste of tweede generatie en worden Nederlandstalig, al dan niet met behoud van hun eerste taal.
 
Hetzelfde geldt, en in snellere mate, voor voormalige overzeese rijksgenoten, nieuwkomers in Nederland uit de voormalige koloniën Suriname en de Nederlandse Antillen (met name Curaçao). Ook deze groepen leveren geen nieuwe interne meng- en contacttalen op, omdat de talige [[Assimilatie (sociologie)|assimilatie]] (partieel of totaal) betrekkelijk snel verloopt, anders vaak dan de integratie. Dit houdt in dat er in Nederland naast het Nederlands in aanzienlijke mate exogene ofwel allochtone [[minderheid]]stalen worden gesproken. De belangrijkste waren in 2005: Turks (192.000 sprekers), Marokkaans-Arabisch (100.000), [[Papiaments]] (80.000), Indonesisch (45.000) en [[Surinaams|Sranan]] (7000).
 
 
== Taalgrens in België==
Regel 16 ⟶ 6:
 
In enkele [[Wallonië|Waalse]] gemeenten aan de [[taalgrens]] doet zich een vernederlandsing voor doordat veel [[Vlamingen]] naar Wallonië uitwijken wegens de goedkope bouwgrond aldaar.
 
 
[[Categorie:Culturele assimilatie]]