Hans Küng: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting
Mosellanus (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 3:
'''Hans Küng''' ([[Sursee (gemeente)|Sursee]], [[19 maart]] [[1928]]) is een [[Zwitserland|Zwitserse]] [[theoloog]].
 
Küng studeerde [[theologie]] en [[filosofie]] aan de [[rooms-katholiek|rooms-katholieke]] [[Pontificia Università Gregoriana]] te Rome. In 1954 werd hij tot [[priester]] gewijd. Hij promoveerde in 1957 op een proefschrift over de protestantse theoloog [[Karl Barth]]. In 1960 werd hij benoemd tot hoogleraar aan de universiteit van [[Eberhard-Karls-UniversitätUniversiteit Tübingen|universiteit van Tübingen]]. [[Paus Johannes XXIII]] benoemde hem tot ''peritus'' (deskundige) bij het [[Tweede Vaticaans Concilie]]. Bij dit [[concilie]] en in Tübingen werkte hij samen met zijn toenmalige collega [[Joseph Ratzinger]], de huidige [[Paus Benedictus XVI]]. Beiden publiceerden in het theologische tijdschrift [[Concilium]]. Vanaf 1965 doceerde Küng in Tübingen [[dogmatiek]]. Na het concilie en de studentenopstand in Tübingen in 1968 ontstond er tussen hen beiden verwijdering. Hun [[ecclesiologie|kerkbeeld]] en wereldbeeld gingen sterk uiteenlopen.
 
Küng publiceerde in de jaren zeventig vele kritische studies over de katholieke Kerk en haar leerstellingen, bijvoorbeeld over het priesterambt, het [[celibaat]], [[anticonceptie]] en [[abortus]]. Met name zijn boek over de [[pauselijke onfeilbaarheid]] bracht hem in aanvaring met het [[Vaticaanstad|Vaticaan]]. De [[Congregatie voor de Geloofsleer]] publiceerde in 1975 en 1979 verklaringen met kritiek op zijn werk. In 1979 dreigde de Duitse [[bisschoppenconferentie]] hem de leerbevoegdheid te ontnemen, wat in 1980 daadwerkelijk gebeurde. Küng verliet zijn leerstoel en richtte in 1980 een instituut voor [[oecumene|oecumenisch]] onderzoek op. Tot zijn emeritaat in 1996 bleef hij hieraan doceren. Verder leidt hij de stichting Weltethos.